Dima en Ella Brodkin “Huis van Genade”

In Be’er Sheva is drie jaar geleden een nieuwe Messiasbelijdende gemeente gesticht onder de naam ‘Huis van Genade’. Dimitri en Elmira Brodkin zijn een nieuwe gemeente begonnen vanuit de gemeente Nachalat Yeshua in Be’er Sheva waar Howard Bass voorganger is.

Eigenlijk waren Dimitri (Dima) en Elmira (Ella) al jaren actief in hun eigen woonwijk. Een probleemwijk met veel verslaafde mensen. Het werk onder verslaafden groeide zo uit, dat het te zwaar werd voor de moedergemeente.

Ella en Dima Brodkin zijn in de voormalige Sovjet-Unie op een zeer bijzondere manier tot geloof gekomen.
Nadat de eerste twee kinderen waren geboren, gebeurde er iets wat hun leven op z’n kop zette. Ella werd ziek en eerst konden de artsen niets vinden, maar toen de pijn aanhield, besloten ze haar te opereren. Ze bleek een acute blindedarmonsteking te hebben. Het was eigenlijk al te laat, want ze had een ernstige bloedvergiftiging.
De artsen deden alles om haar in leven te houden, maar ze verloren de strijd. Na een gevecht van uren, verklaarden ze haar klinisch dood. Ella vertelde later dat het was of ze in de hemel kwam. Ze kende Jezus alleen van horen zeggen, maar op dat moment stond er iemand voor haar, en ze dacht: zou dit Jezus zijn? Ze vroeg smekend aan de gestalte voor haar ‘Alstublieft laat me nog leven en bij mijn man en kinderen blijven, ik zal voor U leven en U dienen.’ Toen kwam ze weer bij kennis. De doktoren, die nog steeds om haar heen stonden waren verbaasd. Ella pakte de hand van een van de dokters vast en zei: ‘Help me opstaan. Ik wil leven, ik wil lopen.’ De man raakte helemaal in de war, want een minuut ervoor had hij nog gedacht dat ze dood was. ‘Wat is er gebeurd?’, vroeg hij. Ella zei: ‘God geeft me kracht. Ik voel een enorme kracht!’ Een paar dagen later was Ella volledig hersteld.
Een vrouw uit de buurt kwam kort daarop aan de deur en zei: ‘Ik kom je ophalen, je hebt aan God beloofd Hem te dienen, ik zal je vertellen hoe dat moet’…

Zo kwam ze bij een groepje van ongeveer tien, meest oudere vrouwen. Ze baden met haar en vertelden haar over Jezus. Zo kwam Ella tot geloof. En een paar jaar later kwam Dima tot geloof.
Inmiddels zijn we zo’n twintig jaar verder. Er werd nog een derde kind geboren. En tien jaar geleden vertrok het hele gezin met opa en oma Brodkin naar Israël. Toen ze arriveerden kwamen ze eerst in een opvangcentrum in Be’er Sheva en zijn sindsdien daar gebleven.
In de wijk waar ze een huis kregen, zo bleek later, was het alles behalve ideaal. Veel dealers, druggebruikers, armoede en werkeloosheid. Maar Dima en Ella hadden slechts één verlangen: Jezus dienen. Dus begonnen ze mensen in hun huis op te vangen. Soms maanden achter elkaar. Er werd een verdieping bovenop het huis gebouwd om nog meer mensen te kunnen helpen. Die situatie duurde meer dan zeven jaar.
Het idee werd geboren om een echt opvangcentrum te beginnen,  een plek waar de mensen 24 uur per dag begeleid kunnen worden.
Zo werd het opvangcentrum werkelijkheid in 2007. Het huis werd flink uitgebreid en geschikt gemaakt voor de opvang van zo’n veertien mannen. En daarmee kwam ook het moment voor Dima en Ella om met hun drie kinderen apart te gaan wonen.
Het gaat erg goed. De verandering is zichtbaar af te lezen aan de stralende ogen van verschillende gasten van het ‘Huis van Genade’.
Er is een stevig programma waarin de bewoners structuur wordt bijgebracht. Ze leren om dagelijks in Gods Woord te lezen en te bidden, want dat is het geheim van de verandering.
Iedere week worden er een maaltijden geserveerd in de overdekte tuin achter het huis voor alle mensen die dit nodig hebben, en dat zijn er veel. Beit Lechem (Betlehem of Broodhuis), noemen ze het. Hier krijgen de mensen een heerlijke warme maaltijd, maar horen ze ook de boodschap van Gods liefde.
In dezelfde kleine overdekte tuin worden de samenkomsten gehouden van de nieuwe gemeente die net als het rehabilitatiecentrum ‘Huis van Genade’ heet.

Bid voor de vrouwen!
Dima en Ella vragen in het bijzonder gebed voor de opvang van verslaafde vrouwen. De problematiek van vrouwen is veel ingewikkelder dan van mannen. Vaak zijn er kinderen die of door de kinderbescherming zijn uitgeplaatst of nog bij de man of grootouders wonen. Het toezicht van de gezondheidsdienst is ook veel strenger bij vrouwen. Eigenlijk zou het ‘Huis van Genade’ een vaste sociale werker en een arts in dienst moeten hebben.