Twee honderd miljoen Europeanen zien Israël als een Nazi-staat

De politieke islam is de laatste totalitaire ideologie die door Europa is gekozen om tot de liquidatie van het Joodse volk te komen – en het werkt.

door Giulio Meotti (artikel is overgenomen uit Arutz Sheva en vertaald door A. Monster)

De schrijver, een Italiaanse journalist bij Il Foglio, schrijft een tweewekelijkse kolom voor Arutz Sheva. Hij is de auteur van het boek “A New Shoah” (Een nieuwe Holocaust), dat de persoonlijke verhalen van de slachtoffers van de terreur in Israël onderzocht. Het boek is gepubliceerd door Encounter. Hij schreef onder andere voor de Wall Street Journal, Frontpage en Commentary. Hij werkt aan een boek over het Vaticaan en Israël.

Het fundamentele Zionistische idee over antisemitisme was, dat wanneer er eenmaal een Joodse staat werd gerealiseerd, het probleem van het antisemitisme in Parijs, Berlijn en Rome zou zijn opgelost. Omdat de Joden hun eigen vaderland zouden hebben, konden ze niet meer worden vervolgd als religieuze en nationale vreemden. Maar deze redenering bleek niet te kloppen.

Het Belgische ministerie van Onderwijs financiert een organisatie, het “Bijzonder Comité voor Herinneringseducatie” (BCH), die leraren voorziet van materialen voor hun geschiedenislessen. Een van de gebruikte materialen is de spotprent “Never Again, Over Again’, die vandaag de behandeling van de Palestijnse Arabieren door de Israëli’s gelijk stelt met de behandeling van de joden door de nazi’s in de jaren ’40.

“Never Again” betekent, dat wat er onder Hitler gebeurde, nooit meer zou gebeuren. En ‘Over Again’ betekent, dat wat er vandaag gebeurt hetzelfde is als in het verleden met Hitler, de Belgische leerkrachten wordt verteld: “In het verleden, werden de concentratiekampen omheind met prikkeldraad. Vandaag de dag wordt de grens tussen Israël en Palestina gemarkeerd met prikkeldraad en een muur”.

Daniel Goldhagen wijdde zijn hele academisch onderzoek aan de analyse van de nazigenocide. Zijn internationale bekendheid kwam met ‘Hitlers’ gewillige beulen’, de aanklacht in de vorm van een boek tegen de honderdduizend ‘gewone Duitsers’, die miljoenen Joden vermoordden. Nu is het de beurt aan het nieuwe boek van Goldhagen met de titel “The Devil That Never Dies”, gepubliceerd door Little, Brown and Company.

Het boek is het belangrijkst als een analyse van ‘globaal antisemitisme”, zoals Goldhagen het noemt, maar het is ook de aanklacht tegen de Europese publieke opinie, die de Joden afschildert als “monsterlijke roofdieren”, die de Palestijnen verpletteren. Goldhagen formuleert Europa’s nieuwe antisemitisme als volgt: “Israël heeft geen recht om te bestaan​​, zodat het juist en noodzakelijk is om de Joodse staat te vernietigen. Tweehonderd miljoen Europeanen zien de Israëlische Joden als nazi’s”.

Daarom, overwegen volgens het Jewish People Planning Institute (Planning Instituut voor het Joodse Volk}, 40 tot 50 procent van de Europese joden Alyah. Omdat ze zich niet veilig voelen.

En Frankrijk is het meest explosieve voorbeeld.

Nathan Sharansky landde net in Parijs om het vertrek van 800 Franse Joden te coördineren. “Ik herinner me niet zo’n aantal mensen geïnteresseerd in Alyah sinds de tijd, dat de Joden buiten de Israëlische ambassade in Moskou in de rij stonden”, zei Sharansky uit de Franse hoofdstad.

Het is een piek in de emigratie, die sinds 2004 niet meer is gezien, toen tijdens de Tweede Intifada Europa’s joden werden getroffen door een golf van antisemitisme en duizend Franse Joden door de straten marcheerden en borden met zich meedroegen met teksten, zoals ” Synagogen brûlees, Republique en ranger “, d.w.z. synagogen verbrand, republiek in gevaar.

Op het spel staat de beroemde relatie tussen Joden en Frankrijk, gesymboliseerd door het juweel van de Franse luchtmacht gemaakt door Marcel Dassault, door de vader van de Grondwet, Michel Debré; door Simone Veil, de eerste voorzitter van het Europees Parlement, door Pierre Mendes-France, minister van Economische Zaken in 1945 en door de socialistische leider Leon Blum.

De Israëlische regering gaf onlangs de emigratienummers vrij. Frankrijk staat bovenaan de wereldranglijst na Rusland, de Oekraïne en Ethiopië. Het is de ‘Aliyah Tapis Rouge’, emigratie van de rode loper.

In Parijs, worden de Joden geadviseerd om nooit alleen, maar “in groepen te wandelen”. Het is beter, wanneer ze hun keppeltje onder een baseball pet verbergen. De helft van de Joodse families in Villepinte, een proletarische buitenwijk ten noorden van de hoofdstad, zijn verhuisd en de plaatselijke synagoge, die al in 2011 afbrandde, is niet langer in staat het vereiste quorum van 10 personen, een zogenaamde minjan, voor het gebed samen te stellen.

foto van friends of simonwiesenthal center

Joel Mergui, historische leider van de Joden in Parijs, heeft gewaarschuwd: “De massale migratie zal waarschijnlijk de gemeenschap uit de hoofdstad wissen”. Het is een drama, waar door de Franse media over gezwegen wordt. Van de 600.000 joden in Frankrijk, heeft slechts een derde contact met de gemeenschap en onderwijst hun kinderen in Joodse scholen. Een derde staat op het punt te assimileren en een derde is neutraal.

Sinds 1990 verlieten 50.000 Joden Frankrijk. Maar naast echte emigratie, is er een nieuw fenomeen, dat moeilijk te tellen is. Dat van de 30.000 Franse joden, die het grootste deel van het jaar in Israël doorbrengen, maar die het burgerschap nog niet hebben afgesloten. In het stadhuis van Parijs worden elk jaar 800 joodse huwelijken voltrokken, maar de helft ervan wordt gevierd in Israël.

Na het bloedbad bij de Joodse school in Toulouse, waar een moslim een joodse rabbijn en drie kinderen doodde, verklaarde, Richard Prasquier, voorzitter van de Conseil des institutions représentatif de juives de France (CIJF), dat er in Frankrijk “een islam van de oorlog” is en hij vergeleek het met het nazisme.

De politieke islam is de laatste totalitaire ideologie die door Europa is gekozen om het Joodse volk te liquideren.

In het licht van de verklaringen van de genocidale bedoelingen door Arabische en islamitische groeperingen, is het interessant om een observatie te onthouden van de Zwitserse theoloog Karl Barth: Nazisme, zei Barth, “is… een religieuze instelling van het heil. Het is onmogelijk om het nationaalsocialisme te begrijpen, tenzij we het in feite zien als een nieuwe islam.”

Dit is Europa 1933-2013. Of als Arnold Toynbee, de bekendste Britse historicus, boos naar hen verwees, de Joden zijn “een fossiel ras”, die geen recht en reden hebben om te blijven bestaan.