Ban Ki-Moon en de brief van Eichmann

En opnieuw wordt het kwaad verontschuldigd

Door Rabbi Benjamin Blech

Twee verhalen haalden de krantenkoppen in de afgelopen week – en naar mijn mening is er een ironische verbinding tussen deze twee.
Het eerste is een onthulling over één van de belangrijkste bouwmeesters van de Holocaust. Het was nooit eerder onthuld, maar het is een opmerkelijke en fascinerende voetnoot bij de executie door Israël van Adolf Eichmann, voor zijn vreselijke misdaden tegen de menselijkheid en het Joodse volk. In de nasleep van het proces tegen Eichmann, waarin hij schuldig werd bevonden aan het spelen van een belangrijke rol in de dood van 6 miljoen mensen, hebben we nu vernomen dat hij een brief stuurde, waarin hij pleitte voor zijn leven en gratie vroeg met het argument “Ik was geen eindverantwoordelijke en daarom voel ik me niet schuldig.” Hij “deed slechts wat hem was opgedragen”, zo zei hij – precies dezelfde rechtvaardiging, die door zijn medeverdachten gebruikt werd in het Neurenberg-proces.

(gepubliceerd op 30 januari 2016)

Geen schuld, geen berouw, geen bekering – omdat Eichmann in staat was om de meest barbaarse handelingen, die onder zijn leiding door het naziregime gepleegd werden, verstandelijke te verklaren. In zijn duistere geest was een uitvlucht voldoende als zelfrechtvaardiging; een reden voor kwijtschelding en vergiffenis.

De brief, door Eichmann in het Duits met de hand geschreven en andere originele documenten uit deze zaak, werden afgelopen woensdag voor het eerst openbaar gemaakt door de huidige president van Israël, Reuven Rivlin, tijdens een evenement ter gelegenheid van Internationale Holocaust Herdenkingsdag.

De toenmalige Israëlische president Yitzhak Ben-Zvi wees Eichmann’s pleidooi af. Het ophangen van Adolf Eichmann, de enige keer dat Israël ooit de doodstraf uitvoerde, was bedoeld om een duidelijke boodschap te geven aan de wereld en de toekomstige generaties, dat het absolute kwaad niet vergeven kan worden door verstandelijke verklaringen en dat geen enkele uitleg ooit als rechtvaardiging kan dienen.

In een handgeschreven briefje, dat door Ben-Zvi werd vastgemaakt aan het telegram waarin Eichmann’s beroep verworpen werd, schreef de president een bijbels citaat: “Maar Samuel zei: Zoals uw zwaard de vrouwen van hun kinderen beroofd heeft, zo zal onder de vrouwen uw moeder van haar kinderen beroofd worden.” (1 Samuel 15:33).

Het openbaar maken van de brief van Eichmann was een grimmige herinnering, vooral omdat het samenviel met de Internationale Holocaust Herdenkingsdag, van een waarheid die de wereld dringend moet zien, als ze wil voorkomen dat de tragedie, die de herinnering aan de twintigste eeuw verduistert, zich herhaalt: Absoluut kwaad vereist veroordeling, zonder uitleg of verzachting.

En daarna, met een weergaloze ironie die de legitimiteit van de Verenigde Naties ter discussie stelt, maakt VN-secretaris-generaal Ban Ki-Moon duidelijk, dat hij juist dit concept niet accepteert, en niet begrijpt.

In antwoord op het geweld en terrorisme, dat vandaag de dag Israël teistert – terrorisme van bijna onvoorstelbare wreedheid – reageerde Ban Ki-Moon op deze gruwelijke daden alsof ze moeten worden opgevat als “alleen maar een menselijke reactie op de bezetting”. Zij kunnen oppervlakkig gezien verkeerd lijken, legt hij uit, maar we mogen niet vergeten, dat het Palestijnse terrorisme een reden heeft. Het is niet minder dan een reactie op Israëlische provocatie – en dit betekent volgens Ban Ki-Moon, alleen maar “de menselijke natuur.”

Laten we proberen de volle betekenis van de laster van de secretaris-generaal tegen onze zogenaamd menselijke – en door God gegeven – natuur in ons op te nemen. Webster’s woordenboek is een goede plek om te beginnen. Menselijke natuur, vertelt Webster ons, is “de manier van denken, voelen en handelen die gemeenschappelijk is voor de meeste mensen.”

Dus een aantal van deze recente Palestijnse uitingen van politiek gemotiveerde reactie op klachten zou “gemeenschappelijk voor de meeste mensen” zijn:


• Het doodsteken van een moeder voor de ogen van haar zes kinderen

• Het ernstig verwonden van een dertienjarige jongen door hem te steken terwijl hij langsfietst

• Het vermoorden van Joden wier enige misdaad, afgezien van hun identiteit als Joden, was in een synagoge samen te komen voor gebed

• Het willekeurig doodschieten van mensen, die van een kopje koffie genieten in een café in Tel Aviv.

De lijst gaat maar door, met akelige en gruwelijke details. Het is een verhaal van onophoudelijke wreedheid, waarvan de verdorvenheid een beschaafde geest zou moeten verbijsteren.

Maar dit is wat de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, een organisatie die ogenschijnlijk is opgericht om het beste van de mensheid tot stand te brengen, echt gelooft dat de waarheid is van de menselijke natuur – een waarheid, die vervolgens de overheersing van het kwaad kan verklaren als niets meer dan een uitdrukking van onze aangeboren en onveranderlijke staat van zijn.

Aan iedereen, die het Bijbelse geloof deelt dat de mensheid werd geschapen naar het beeld van God: we mogen slecht gedrag niet verontschuldigen door te zeggen dat we echt niet beter zijn. De oorsprong van onze menselijke natuur is geworteld in ons geestelijk wezen. Onze zielen willen het goede doen. Het is waar dat onze vrije wil ons de mogelijkheid geeft kwaad te doen. Maar het kan ons alleen maar misselijk maken, als we zien hoe mensen hun geest verderven en hun echte, door God gegeven “menselijke natuur” negeren.

De Holocaust werd mogelijk gemaakt door mensen, die vonden dat hun kwaad kon worden verontschuldigd, dat hun misdaden konden worden gerechtvaardigd. Hoe triest is het dat 70 jaar later de woordvoerder van de naties van de wereld dezelfde foute mening herhaalt, alleen gecamoufleerd door een iets andere bewoording. Het zou tragisch zijn als we niet zouden reageren met terechte diepe verontwaardiging over de suggestie, dat we door onze “menselijke natuur” gemakkelijk wreedheden zoals geweld en moord kunnen begaan – omdat een wereld, die meegaat met die obscene bewering, maar één stap verwijderd zou zijn van de realisatie ervan.

Bron: www.aish.com

Vertaling/correctie: PoF (AM/SP)