Obama’s giftige geschenk aan Israël, voor hij terugtreedt

Zoals zoveel presidenten die hem voorgingen, bleek de lokroep om de president te zijn die uiteindelijk vrede tot stand bracht tussen de Israëli’s en de Palestijnen, té verleidelijk te zijn voor President Barack Obama om die te weerstaan.

Door Sarah N. STERN / ISRAEL HAYOM

“Ik ben bang dat net als het sluiten van Guantánamo Bay, het terugtrekken van troepen uit Irak, het opleggen van Obamacare (het zorgstelsel) en het sluiten van een lachwekkende nucleaire deal met Iran, de vrede tussen Israël en de Palestijnen gewoon een ander punt is, dat Obama op zijn checklist zou willen afvinken, voordat hij zijn ambt neerlegt.

Maandag meldde de Wall Street Journal dat het Witte Huis aan plannen werkt om de al lang vastzittende vredesbesprekingen tussen de Israëli’s en de Palestijnen te doen herleven, voordat Obama het ambt neerlegt. Het verontrustende hiervan is dat de tactiek van Obama, vergelijkbaar met de tactiek, die hij toepaste bij het sluiten van de nucleaire deal met Iran, niet is om de partijen bij elkaar te laten zitten en met elkaar te laten onderhandelen, maar om direct naar de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties te gaan en zijn methode te verankeren in het internationale recht.

Zoals we allemaal weten is de Verenigde Naties geen vriendelijk forum voor de staat Israël. Het wordt gedomineerd door de Organisatie van de Islamitische Samenwerking, voorheen de Organisatie voor de Islamitische Conferentie genoemd, die de grootste groep is binnen de Verenigde Naties en die bestaat uit 57 lidstaten. Verder verbindt deze groep zich vaak met de niet-gebonden lidstaten, zoals Cuba, Joegoslavië, Venezuela en Iran. Deze naties verbinden zich vaak ook nog met de voormalige Sovjetbloklanden en zorgen voor een indrukwekkende en meestal onoverkomelijke coalitie.

Elke herfst, wanneer de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties begint, wordt een keur aan resoluties ingediend die de staat Israël veroordelen, terwijl er maar heel weinig resoluties worden ingediend, die de rest van de wereld veroordelen. Afgelopen november heeft de Algemene Vergadering zes niet-bindende resoluties tegen Israël aangenomen en nul – dat klopt, nul – tegen Syrië, Noord-Korea, Venezuela, Soedan, Cuba, Saoedi-Arabië, China, Rusland, Iran of de groep Islamitische Staat. Dit gebeurde op een moment dat het Syrische regime zijn eigen mensen op de gruwelijkst denkbare manier afslachtte en de groep Islamitische Staat bezig was enorme lappen terrein van Noord-Afrika en het Midden-Oosten te veroveren, terwijl ze verkrachtten, plunderden en onthoofden.

Eén van de resoluties van vorig najaar ging feitelijk zelfs zo ver, dat Israël de Golanhoogten terug moest geven aan Syrië. Syrië? Wat is er overgebleven van die verwoeste natie? Aan welk deel van de Syrische chaos wordt Israël verondersteld de Golanhoogten terug te geven? Aan het corrupte en bloedige regime van president Bashar Assad? Aan de belegerde rebellen? Aan de Islamitische Staat?

Israël is het enige land van de 193 VN-lidstaten dat een speciaal aangewezen comité heeft, dat zich op het land richt – het Comité inzake de uitoefening van de onvervreemdbare rechten van het Palestijnse volk.

Laten we nu onze aandacht richten op de Veiligheidsraad van de VN. De permanente leden ervan zijn de Verenigde Staten, Rusland, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en China en er zijn ook nog 10 roterende leden uit zulke mooie landen als Angola, waarvan de president, Jose Eduardo dos Santos, al 35 jaar aan de macht is en die steeds meer wordt bekritiseerd wegens corruptie, repressie door de regering en schendingen van de mensenrechten, met inbegrip van de willekeurige arrestatie en foltering van journalisten en activisten die tegen de regering zijn, of Senegal, met een vergelijkbare reputatie van overheidsrepressie en mensenrechtenschendingen, of Venezuela, dat baken van moraliteit en mensenrechten.

De meeste van deze landen verachten de Verenigde Staten en vinden ironisch genoeg, zelfs onder de regering-Obama, dat Israël onlosmakelijk verbonden is met de Verenigde Staten. Daarom zijn ze geneigd de Joodse staat als enige te beschuldigen van misstanden. Israël maakt zoals iedereen weet, geen deel uit van een regionale groep, omdat het Midden-Oosten en het Noord-Afrikaanse blok het land afwijzen en de meeste landen stemmen als een blok.
Israël is net als het jochie in de wijk dat niemand in hun club wil hebben.

Zelfs de Amerikaanse ambassadeur bij de VN, Samantha Power, zei in februari, dat “zoals u allen weet, het VN-Handvest ‘de gelijke rechten van naties groot en klein’ garandeert en toch hebben we gezien, dat lidstaten proberen om de Veiligheidsraad van de VN, de Algemene Vergadering en zelfs de meest mysterieuze VN-comités te gebruiken op manieren, die de lijn overschrijden van legitieme kritiek op het beleid van Israël tot pogingen om de legale status van de staat Israël te ondermijnen. Het enige land ter wereld met een standaard agendapunt bij de Raad voor de Mensenrechten is niet Noord-Korea, een totalitaire staat die op dit moment naar schatting 100.000 mensen in goelags vasthoudt; niet Syrië, dat zijn onderdanen heeft vergast – velen ervan. Het is Israël.”

We hebben gezien hoe consequent Israël gedurende de ambtstermijn van de huidige Amerikaanse regering Obama smadelijk in de steek werd gelaten. Een voorbeeld hiervan was toen een zending van Hellfire-raketten, die Israël nodig had tijdens de oorlog in Gaza van 2014, op hatelijke wijze werd opgehouden, of de Irandeal, die Iran al meer dan $ 100 miljard heeft opgeleverd om naar Hezbollah, Hamas, de brute strijdmachten van Assad en de Iraanse Revolutionaire Garde en andere snode regionale spelers te sturen.
Nu wil Obama een vergiftigd afscheidsgeschenk aan Israël nalaten, voordat hij zijn ambt neerlegt: Een internationaal verankerde Palestijnse staat.”

Bron: www.prophecynewswatch.com

Zie ook israelhayom.com