Duizenden Australiërs zullen Bibi verwelkomen

Stan Goodenough, 21 februari 2017

“Australiërs verspreid over dit grote Zuiderland kijken opgewonden uit naar het eerste bezoek door een zittende Israëlische premier ooit aan hun land deze week.

Benjamin Netanyahu is woensdag 22 februari aangekomen voor een vierdaags bezoek – langer dan het bezoek, dat hij zojuist aan de Verenigde Staten heeft gebracht. De Australische ambassadeur in Israël, David Sharma, heeft dit als een “indrukwekkende, veelbetekenende” en “historische” gebeurtenis beschreven.

Deze waarheid verschilt volkomen van het beeld, zoals dit door de Britse en Israëlische pers in de afgelopen 24 uur geschilderd is.

In een klassiek geval van ‘nepnieuws’ werd veel aandacht gegeven door The Guardian en The Jerusalem Post – naast vele anderen – aan een open brief ondertekend door alleen maar 60 zogenaamde ‘prominente Australiërs’, die zich tegen het bezoek van Netanyahu verklaarden.

Onder de onloochenbaar overdreven krantenkoppen, zoals dat in The Post  “Geen liefde verloren voor Bibi in Australië”, lieten deze organen het lijken alsof het scheefgetrokken sentiment van een handvol ‘al afgeschreven figuren’ (waaronder voormalige federale rechter Murray Wilcox, voormalig advocaat-generaal Gavan Griffith en de gepensioneerde Anglicaanse bisschop George Browning) de gevoelens van miljoenen gewone Australiërs vertegenwoordigen – alsof Netanyahu een tegenvoeter, persona non grata, is.

Wat een hoop onzin.

Deze “journalisten” zijn er heel doorzichtig op uit om het gevoel, dat in werkelijkheid een heel leuk moment in de duurzame bilaterale betrekkingen zal zijn, te verzuren.

Gedurende de 100 jaar, sinds de beroemde door ANZAC geleide bevrijding van Be’er Sheva – is Australië meer consequent voorstander van Israël geweest, dan enig ander volk op aarde.

Netanyahu wordt vergezeld door de grootste delegatie van Israëlische bedrijven ooit, volgens de Financial Review – onder haar nauwkeuriger headline “Bezoek van Netanyahu erg ‘opwindend’ voor de Australische zakenwereld.”

En ik kan persoonlijk spreken over landelijke Australische houdingen.

Ik reisde in de afgelopen twee jaar drie keer naar en veelomvattend rond in dat land en schonk aandacht aan de uniciteit van de relatie tussen Australië en de Staat Israël – en het belang om die situatie van vriendschap en respect op dat niveau te handhaven, ondanks een zich uitbreidende anti-Israël houding in de wereld.

Als gevolg van deze bezoeken dienden duizenden christelijke Australiërs verzoekschriften in, die in de Senaat en het Huis van Afgevaardigden in Canberra in 2015 werden ingediend en die hun regering dankten, voor haar krachtige steun aan Israël en haar aanspoorden de enorme inspanningen van Israëls vijanden – inclusief schreeuwende en typisch Arabische bedreigingen van chantage en boycot – te weerstaan om hun land tegen de Joodse staat te doen keren.

Ja, steun voor Israël is wijdverbreid en sterk. Vanuit Cairns tot Brisbane, Sydney tot Canberra, Melbourne tot Tasmanië, Adelaide tot Perth – ik heb het overal gezien en gehoord.

Bibi zal dat dus ook zien en horen.

In een doorzichtige inspanning de werkelijke stand van zaken tussen de twee landen te ontkennen, geven de overwegend linkse media regelmatig een verkeerde voorstelling van het officiële standpunt van Australië. De manier, waarop ze Australië’s steun voor de “twee statenoplossing” communiceren, doet het voorkomen, alsof dat land over de kwestie schouder aan schouder staat met de internationale gemeenschap.

De waarheid is veel subtieler maar in feite nauwkeurig en – voor Israël – veel bemoedigender.

In de bovengenoemde petitie prezen duizenden Australiërs de regering voor haar neutrale standpunt wat betreft de “twee staten”, dat destijds slechts vergelijkbaar was met het standpunt van de Canadese regering van premier Stephen Harper. Ze riepen hun regering op om weerstand te bieden aan de groeiende internationale tendens zich in het onderhandelingsproces te mengen en Israël onder druk te zetten voor de eenzijdige erkenning van de onbestaande staat Palestina.

Tot op heden heeft Australië zich aan dit standpunt gehouden en volgens berichten in de Australische pers vandaag, zal de liberaal geleide regering dat blijven doen.

Een soortgelijk klassiek geval van ‘nepnieuws’ is de aandacht die wereldwijd werd gegeven aan de verklaring van de Amerikaanse President Donald Trump, terwijl hij vorige week in het Witte Huis naast Netanyahu stond, dat hij bereid is om met twee staten of met één staat te leven, “wat de partijen wensen.”

Wat de media rapporteerden, was pure desinformatie: dat Trump 40 jaar buitenlands beleid van de VS had laten vallen en klaar was de twee statenoplossing weg te doen als formule voor vrede.

De nieuwe Amerikaanse president zei niets dergelijks. Hij beloofde eenvoudig het recht van Israël om haar eigen oplossing te kiezen, te onderhouden, te ondersteunen en daarnaar te handelen. Hiermee keerde hij de Verenigde Staten – die onder Barack Obama een kortzichtig beleid onderhielden, dat uitmondde in het toelaten van de goedkeuring van de scheve Resolutie 2334 van de Veiligheidsraad – terug naar de positie, zoals in 2002 vastgelegd door George W. Bush.

Laten we er geen doekjes om winden. De “Twee statenoplossing” formule van Bush was duidelijk dit: als de Israëliërs en Palestijnen met een oplossing zouden komen, zouden de Verenigde Staten dit erkennen. Alleen ALS. De VS zouden geen oplossing opdringen of zich in het proces mengen.

Dit is wat Trump tegen Netanyahu in Washington zei: dat zijn regering zal ondersteunen “wat de partijen ook willen.” Anti-Trump en anti-Israël nep-nieuws zegt, dat de Amerikanen afstand deden van de “twee-staten-oplossing”.

Dat is pertinent onwaar.

Het standpunt van Australië is dezelfde geweest. Het land steunt een oplossing, zoals die wordt overeengekomen door de partijen bij het conflict. In tegenstelling tot de vele landen die eenzijdig een Palestijnse staat erkennen, heeft Australië dit geweigerd. Zoals de regering Abbott  in 2015, handhaaft de regering Turnbull vandaag het standpunt, dat ze een oplossing met twee staten steunt, op voorwaarde, dat de Israëli’s en de Palestijnen DAT OVEREENKOMEN.

(Waar deze evenwichtige benadering niet in orde zal zijn, is als Australische politici erop blijven staan om het idee in de richting van een dergelijke oplossing te duwen, nadat is gebleken dat er geen manier is om dat te bereiken – en dat verdere steun in werkelijkheid alleen dient om het conflict eeuwig voort te zetten. Natuurlijk zijn er sommigen die sterk beargumenteren dat we al bij dit punt aangekomen zijn, na een kwart eeuw van mislukte enorme inspanningen om een oplossing via deze weg te bereiken. Het is aan degenen, die – net als ik – op het standpunt staan, dat dit land-voor-vredesproces klaarblijkelijk heeft gefaald en tot meer conflicten heeft geleid en tot het gevaar van meer oorlog om de Australische regering te overtuigen, af te zien van alle steun aan de twee staten-oplossing.)

Wat we met zekerheid kunnen zeggen is, dat de overwegend linkse media Netanyahu’s bezoek zullen verslaan, door een enorme blootstelling aan anti-Israël gevoelens, zoals die tot uitdrukking werd gebracht door de handvol pro-Palestijnse activisten, die hebben verklaard dat zij tegen het bezoek van Netanyahu zullen protesteren.

Verwacht heel weinig in de media te zien en te horen over de duizenden Australiërs, die er enthousiast over zijn.

Op zaterdag 25 februari – de laatste dag van Netanyahu’s bezoek – zullen Christenen over het hele Australische continent zich verzamelen voor de jaarlijkse Nationale Dag van Gebed en Vasten, waarin gebed voor Israël zal worden opgenomen.

De organisatoren zeiden maandag: “Het is geen toeval, dat de premier van Israël in Australië is op precies hetzelfde moment (als dit nationale gebedsevenement). Veel mensen overal in Australië zullen bidden voor dit gedenkwaardig bezoek en voor het volk van Israël. Wat een eer in gebed naast Israël te kunnen staan op onze eigen bodem, op deze honderdste verjaardag van de slag van Be’er Sheva.”

Israël heeft daar in het zuiden een groot aantal vrienden.”

Over de auteur:

Stan Goodenough is een Zuid-Afrikaanse niet-Joodse evangelische Christen, 27 jaar woonachtig in Israël, getrouwd met een Christin van Tsjechische nationaliteit, vader van zeven in Jeruzalem geboren kinderen, journalist, publicist, spreker en erkende gids. 

Bron: http://blogs.timesofisrael.com

Vertaling: PoF