Hamas: “Vecht tot de laatste inwoner van Gaza”

“Hamas heeft de inwoners van Gaza verraden. In plaats van een islamitisch regime heeft het er een regime gevestigd op basis van angst. In plaats van hoop heeft het wanhoop gebracht.”

Door dr. Mordechai Kedar

(foto’s: Youtube)

“Ongeveer een jaar geleden nam ik deel aan een lange en diepgaande discussie over Arabisch-Joodse betrekkingen met verschillende vrienden in een Arabische stad in Samaria. Het waren de hoofden van vooraanstaande hamulot (clans), van oudsher de gerespecteerde leiders van de plaatselijke bevolking. De vergadering vond plaats in het huis van een van de dominante sjeiks van de stad, bij een weelderige schotel van fruit en groenten geschikt voor een koning.

Op een gegeven moment hield mijn gastheer op met spreken en na over, wat heel lang leek, te hebben nagedacht, zei hij in zwaarwichtig literair Arabisch, scherp en serieus, en elk woord wegend: “Doctor Kedar, weet u wat een terroristische organisatie is?” De vraag verraste en intrigeerde mij, en ik antwoordde “Nee”, nieuwsgierig en wachtend op zijn antwoord. “Let op mijn woorden, doctor,” zei hij, “een terroristische organisatie is geen organisatie, die tegen haar vijanden vecht. Een terroristische organisatie is een organisatie die haar eigen volk, haar eigen natie bestrijdt, vecht tegen de mensen die zij beweert te beschermen, vecht tegen de kinderen voor wie zij verantwoordelijk is.”

Ik trok mijn wenkbrauwen op van verbazing en vroeg: “Kif – waarom is dat zo?” en hij antwoordde, met een stem doordrenkt van verdriet: “Kijk naar ISIS, wie slachten ze? De moslims in Irak, Syrië, de Sinaï. Kijk naar Hezbollah, wie vermoorden ze? De Syrische moslims. Kijk naar Hamas, wie doden ze? De mensen van Gaza. Een organisatie, die tegen vijanden vecht, is een bevrijdingsorganisatie, een organisatie die tegen haar eigen volk vecht, is een terreurorganisatie.” De woorden waren totaal onverwacht en alle aanwezigen zwegen geschokt. Er werd geen geluid in de kamer gehoord, want het belang van die verklaring is niet minder dan een oorlogsverklaring aan Hamas, gemaakt door een sjeik en zijn clan. “Interessant,” kon ik eindelijk zeggen en hield mijn gedachten voor mezelf met de bedoeling om later zijn opmerkingen te overdenken.

De afgelopen weken, sinds de rellen – zeker geen protesten – begonnen bij het hek dat het leven in Israël scheidt van de dood in Gaza, blijf ik nadenken over de verklaring van de sjeik. In de jaren sinds de Hamas-beweging Gaza in juni 2007 met geweld overnam, politiebureaus van de Palestijnse Autoriteit opblies, naar het hoofd en de knieën van veiligheidspersoneel en politieagenten schoot, PLO-leden van de daken van gebouwen naar hun dood op straat smeet – al die tijd sinds dat debacle, is het leven in het gebied slechter geworden tot het niveau van de verschrikkelijke omstandigheden, waarin de inwoners van Gaza vandaag leven.

Hamas heeft een groot deel van de fondsen die het kreeg, besteed aan het aanschaffen van wapens, het ontwikkelen van raketten, het maken van die raketten, het aanschaffen van explosieven en het graven van tunnels. Hamas heeft geen enkel ziekenhuis in de Strip gebouwd, niet één ontziltingsinstallatie, niets. Nul. Nada. Toen ontwikkelde Israël de “Iron Dome” en wiste eenvoudigweg de dreiging van raketten en projectielen uit en vond evengoed al snel een oplossing voor de tunnels. Hamas mist tanks en artillerie. Wat blijft er over? Hoe kunnen zij Israël aanvallen? Wat kunnen ze gebruiken? Het antwoord is te vinden in de woorden van de sjeik: Hamas heeft, nadat het erin geslaagd was om elke opflikkering van hoop, die in de harten van de inwoners van Gaza was achtergebleven uit te blussen, nadat het hen tot de diepte van wanhoop bracht, ze nu tot levende munitie gemaakt, gericht op Israël.

Mensen zijn het beste wapen van allemaal, goedkoop en gemakkelijk geactiveerd voor 50 sjekel per hoofd. Dat is het bedrag, dat Hamas aan elke relschopper betaalt. Voor 50 sjekel krijgt Hamas een wandelende bom, bezield met door Hamas geproduceerde woede, frustratie en wanhoop. Dat is het echte verhaal van wat er de laatste weken aan het grenshek gebeurt, de realiteit die de reden blootlegt, die Hamas als een terreurorganisatie definieert: De oorlog, die het heeft verklaard tegen de inwoners van Gaza sinds de dag dat het voor het eerst hun leven overnam. Nu stuurt het hen naar hun dood, heel goed wetend, dat Israël nooit zal toestaan dat ze het hek oversteken om een kibboets of moshav te bereiken, vol met mannen, vrouwen en kinderen. De gedachte aan het gruwelijke bloedbad dat zou volgen, is afschuwelijk.

Hamas is een terroristische organisatie niet om haar oorlog tegen Israël, maar omdat zij de inwoners van Gaza heeft verraden: in plaats van een islamitisch regime heeft zij er een regime gevestigd, dat gebaseerd is op angst. In plaats van werk heeft zij werkloosheid veroorzaakt. In plaats van hoop heeft zij wanhoop gebracht. De heerschappij van Hamas heeft de Gazastrook in drie rondes van geweld met Israël gesleept: Cast Lead (2008-09), Pillar of Defence (2012) en Protective Edge (2014). Er is nog geen naam voor de gebeurtenissen van vandaag, behalve voor de waanvoorstelling, die er door Hamas aan werd gegeven – “de mars van de terugkeer”-, alsof Israël feitelijk zou toestaan dat één enkele relschopper zou “terugkeren” naar het soevereine grondgebied van Israël. Alle mantra’s van Hamas zijn oude, vermoeide slagzinnen met als doel de menselijke explosieven met vreemd vuur te ontsteken.

Elke gedode persoon is een PR-verdienste voor Hamas, elke gewonde persoon is een propagandawinst om kijkers in Europa en Amerika te misleiden, die niets begrijpen van de satanische plannen van Hamas om de bevolking van Gaza als levende munitie tegen Israël te gebruiken, wetende dat ze gedood zullen worden zodra ze proberen door het hek te breken.

Wekelijks waarschuwt Israël hen over wat er gebeurt met iemand die het hek aanraakt, door middel van waarschuwingen, flyers, telefoontjes en mediacommunicatie. Iedereen in Gaza, van Yihye Sinwar tot de laatste relschopper toe, weet nu precies wat er gebeurt met iemand die bij het hek komt. Dat maakt de relschoppers zelf en de Hamas-organisatie die hen stuurt, volledig verantwoordelijk voor de dood van deze levende kogels.

De buitenlandse pers is echter een andere verantwoordelijke partij, waarvan het publiek zich bewust moet zijn. Iedereen die de plannen van Hamas begrijpt, weet heel goed, dat zonder de berichtgeving in de media alle rellen nabij en aan het hek niet zouden hebben plaatsgevonden. Immers, waarom zou Hamas menselijke munitie verspillen, tenzij het een indruk zou kunnen maken op de wereldopinie?

Hier komt Israëlische idioterie in het spel, omdat Israël toestaat dat buitenlandse media de directe omgeving van Gaza bereiken en te fotograferen (waar Hamas-tunnels uitkomen, waar zij proberen mannen, vrouwen en kinderen te doden en te ontvoeren) – terwijl achter hen IDF-sluipschutters de bewoners van kibboetsiem en moshavim beschermen met hun eigen lichamen. De meeste buitenlandse correspondenten vertellen hun publiek niet de waarheid over deze IDF-helden, die trouw hun missie vervullen om Israëlische burgers te beschermen. In plaats daarvan fungeren de media als instrumenten van de Hamas-terroristen, nuttige idioten die gratis propaganda van Hamas verspreiden.

Er zijn mensen die beweren dat de komst van internet en sociale media het onmogelijk maakt om dit te voorkomen. Toch kan men de rapporten van de frontlinie beperken door tijdelijk de internettoegang in Gaza te sluiten. Voor iedereen die het niet weet, Israël levert internetdiensten aan Gaza. Snap je het? Ze krijgen internettoegang vanuit Israël (betalen ze ervoor? Wie weet?) en gebruiken dat medium om propagandaleugens over Israël te verspreiden. Is er iets wat absurder is?

Hoe zit het met de elektriciteit, die Israël aan Gaza levert en waardoor het mogelijk is dat het Hamas-satelliettelevisiestation blijft bestaan, dat 24 uur per dag en 7 dagen per week opruiing blijft uitzenden tegen Israël? Waarom blijft Israël tijdens deze rellen elektriciteit leveren aan Gaza? Zou het tijdens de Tweede Wereldoorlog in het hoofd van een normale, loyale Britse of Russische burger zijn opgekomen om elektriciteit te leveren aan de nazi-propagandamachine?

Inderdaad, Israël doet er beter aan alsof het “business as usual” is voor de camera’s, zodat toeristen niet vluchten en de Israëli’s niet klagen – maar we zijn in oorlog en in de oorlog is het zoals in de oorlog. Als Hamas menselijke munitie op ons afvuurt, mogen we alles doen wat redelijk is om hen tegen te houden – tot het afrekenen met leiders van Hamas, degenen die persoonlijk verantwoordelijk zijn voor de vreselijke toestand van de Gazastrook en voor de schoten afgevuurd tegen de relschoppers die het leven en welzijn van Israëlische burgers bedreigen.

In tegenstelling tot de Arabische wereld, beschermt Israël zijn burgers tegen de messen van Gaza-relschoppers. Israël moet echter ook het imago van zijn burgers beschermen in de ogen van de wereld en optreden tegen degenen, die de Europese “media-terreur” en de “Jihad-media” bevorderen, verspreid door Hamas en Arabische satellieten onder leiding van al Jazeera. Ik kan maar niet begrijpen hoe Israël blijft toestaan dat eindeloze opruiing vanuit zijn eigen grenzen wordt uitgezonden.

Er is geen twijfel dat Israël Hamas zal verslaan, omdat Israël een rechtvaardige oorlog aan het voeren is en Hamas een terreurorganisatie is wiens terreur over Gaza zijn bevolking met zijn eigen kwade handen verandert in wegwerpmunitie. Over het lot van Hamas wordt niet getwijfeld: het zal worden gedumpt in de ashoop van de geschiedenis, samen met de andere Arabische dictators, die in de “Arabische lente” ten val werden gebracht. Hamas, de despotische en tirannieke terreurbeweging, is niet anders dan zij, omdat ook deze organisatie bereid is de Palestijnse Arabieren tot de laatste man op te offeren op het altaar van haar eigen overleving.”

Over de auteur:

Dr. Mordechai Kedar is hoofddocent bij de afdeling Arabisch van de Bar-Ilan University. Hij diende 25 jaar lang bij de militaire inlichtingendienst van de IDF en specialiseerde zich in Arabisch politiek discours, Arabische massamedia, islamitische groepen en de Syrische binnenlandse arena. Omdat hij op een actuele basis grondig bekend is met Arabische media, wordt hij regelmatig geïnterviewd door de verschillende nieuwsprogramma’s in Israël.

Bron: www.israelnationalnews.com

Vertaling: PoF