Hoe vredesretoriek terreur in de hand werkt

Déjà Vu Diplomatie:  Hoe vredesretoriek terreur in de hand werkt.

Van Camp David tot Qatar: De blindheid van de strategie van Hamas en de morele ineenstorting van het Westen.

De illusie van vrede stichten: Steve Witkoff, Qatar en het witwassen van terreur.
Door Tania Koenig

⸻

PROLOOG: WANNEER BLINDHEID EN MACHT ELKAAR ONTMOETEN

In een tijdperk waarin de waarheid vaak wordt ingeruild voor toegang en onderscheidingsvermogen begraven ligt onder diplomatiek vertoon, schuilt het gevaar niet altijd in kwaadaardigheid, maar in naïviteit vermomd als wijsheid.

Steve Witkoff, een vastgoedmagnaat die gezant voor het Midden-Oosten is geworden onder de regering Trump, zat onlangs aan tafel met Tucker Carlson voor een 60-minuten durend interview dat meer onthulde dan hij van plan was. Wat zich ontvouwde was geen visie op vrede, maar een verbluffend voorbeeld van hoe privileges, winst en politieke nabijheid de grens tussen diplomatie en waan kunnen doen vervagen.

Witkoff’s lof voor Qatar – de staatssponsor van Hamas – en zijn verbazingwekkende bagatellisering van de gruweldaden die Hamas op 7 oktober beging tegen Israëlische burgers, weerspiegelen een wereldbeeld dat pijnlijk losstaat van de realiteit. Hij framed Qatar als “fatsoenlijk”, Hamas als “ideologisch” en het conflict in Gaza als een kans voor vernieuwing – terwijl hij de genocidale bedoelingen van de Islamitische Jihad, de slachting van christenen en Alawieten en de steeds strakkere greep van het radicalisme in het hele Midden-Oosten weglaat.

⸻

INTRODUCTIE: VREDESTICHTER OF PION?

Steve Witkoff wil gezien worden als een bruggenbouwer – iemand die Trumpiaanse moed en het pragmatisme van een zakenman naar een van de meest onstabiele regio’s ter wereld brengt. Maar zijn interview onthulde iets veel gevaarlijkers: een man in de ban van illusie, misleid door zijn eigen allianties en moreel blind voor de ideologische krachten die hij legitimeert.

Dit artikel trekt Witkoff’s oprechtheid niet in twijfel. Het stelt zijn begrip in vraag. Het daagt zijn stilzwijgen uit. En het confronteert zijn verhaal regel voor regel met de realiteit ter plaatse:
– Het Qatarese regime dat hij “betrouwbaar” noemt, is hetzelfde regime dat 1,8 miljard dollar heeft doorgesluisd naar Hamas, onderdak heeft geboden aan de leiders van Hamas en antisemitische propaganda heeft verspreid.
– Hamas, dat hij afdoet als een “idee”, is geen abstracte ideologie – het is een door de VS aangewezen terroristische groepering die verantwoordelijk is voor massale verkrachtingen, executies en kindermoord op 7 oktober.
– De Palestijnse Autoriteit en Qatar, geprezen voor hun gematigdheid, zijn betrokken bij de Islamitische Jihad, volgens ambtenaren van de inlichtingendiensten en hoge Israëlische veiligheidsbronnen.

Het meest schokkende is misschien wel dat Witkoff – die financieel profiteerde van een reddingsoperatie van $623 miljoen van Qatar voor zijn eigendom in Manhattan – zich voordoet als een objectieve onderhandelaar, terwijl hij juist de actoren verdedigt die de regio destabiliseren.

In dit lange onderzoek zullen we onthullen:
– De citaten en tegenstrijdigheden in Witkoff’s openbare commentaren
– Zijn financiële banden met Qatar
– Qatar’s gedocumenteerde sponsoring van terreur en antisemitische ophitsing
– De reactie van Israëlische generaals, investeerders en overlevenden
– En de spirituele gevolgen van het toestaan van een valse vrede die gebouwd is op misleiding

SECTIE I: De Qatar Connection – Een reddingsoperatie vermomd als diplomatie

Voordat Steve Witkoff ooit in de politieke schijnwerpers stond, was hij een vastgoedmagnaat die zich een weg baande door de luxueuze ontwikkelingsscene van New York. Maar een van zijn meest in het oog springende bezittingen – het Park Lane Hotel – zat jarenlang in onzekerheid. Na een mislukte veilingpoging van $1 miljard in 2017 en jaren van financiële onzekerheid werd het pand in 2023 gered door een onwaarschijnlijke koper: de Qatar Investment Authority (QIA).

QIA, het staatsinvesteringsfonds van de Qatarese overheid, kocht het Park Lane Hotel voor $623 miljoen. Op het eerste gezicht lijkt dit misschien een gewone aankoop van onroerend goed met een hoge waarde. Maar in werkelijkheid was het een financiële reddingsboei die niet alleen Witkoffs investering stabiliseerde, maar misschien ook zijn loyaliteit veiligstelde.

Het is deze reddingsoperatie, gevolgd door zijn uitbundige lof voor Qatar als vredesmakelaar, die om een nauwkeurig onderzoek vraagt.

“Als ik de Qatariërs niet zou vertrouwen, zou dit een echt probleem zijn… Sjeik Mohammed is een goede man.”
– Steve Witkoff, Tucker Carlson Interview

Maar wie zijn de Qatari’s eigenlijk?

Terwijl Witkoff ze afschildert als gematigd, fatsoenlijk en “niet anders dan de Zwitsers of Noren,” vertellen Amerikaanse inlichtingen een ander verhaal:
– Qatar heeft meer dan 1,8 miljard dollar aan hulp rechtstreeks naar Hamas gesluisd, een door de VS aangewezen terroristische organisatie.
– Het Qatarese regime biedt onderdak aan de leiders van Hamas, waaronder Khaled Mashal en Ismail Haniyeh, in luxe accommodaties in Doha.
– Qatarese regeringsmedia vierden het bloedbad van 7 oktober als een “historische overwinning voor Hamas” en prezen Yahya Sinwar, de slachter van Israëlische burgers.
– Qatar zendt antisemitische inhoud uit voor zowel kinderen als volwassenen en gebruikt staatszenders om Israël te demoniseren en terrorisme te verheerlijken.

Desondanks verdedigt Witkoff niet alleen Qatar, hij werkt met hen samen, beweert dat hun motieven “zuiver” zijn en stelt zelfs dat Hamas een rol zou kunnen spelen in de politieke toekomst van Gaza als zij demilitariseren.

Dit is geen diplomatie. Dit is medeplichtigheid vermomd als pragmatisme.

⸻

SECTIE II: “Hamas is maar een idee” – Witkoff’s gevaarlijke witwassen van terreur

Misschien wel het meest verontrustende moment in het 60-minuten interview van Steve Witkoff met Tucker Carlson was niet zijn verdediging van Qatar, maar zijn verbluffende bagatellisering van Hamas, de terroristische organisatie die verantwoordelijk is voor het bloedbad van 7 oktober.

“Ik denk niet dat iemand het gevoel heeft dat je Hamas gewoon kunt uitroeien. Het is een idee, toch? Dat is waar Hamas over gaat. Het is een ideologisch idee.”
– Steve Witkoff, Tucker Carlson Interview

In één zin veranderde Witkoff Hamas van een genocidale terroristische groepering in een abstract begrip – door het te ontdoen van zijn wreedheid, structuur en verantwoordelijkheid. Maar Hamas is geen idee. Het is een paramilitaire organisatie, met een expliciet handvest dat oproept tot de vernietiging van Israël en de wereldwijde overheersing van de islam.

Haar methoden zijn niet filosofisch – ze zijn barbaars:
– 7 oktober 2023: Hamas-militanten bestormden het zuiden van Israël en vermoordden meer dan 1.200 burgers, waaronder baby’s, vrouwen en ouderen.
– Slachtoffers werden levend verbrand, verkracht en onthoofd in hun huizen.
– Kinderen werden ontvoerd en in tunnels gesleept.
– Vrouwen werden gegijzeld, mishandeld en als trofeeën door de straten van Gaza gesleept.
– De groep plaatste beelden van de gruweldaden als propaganda, die door in Qatar schuilende Hamasleiders werden toegejuicht.

Om deze gruwel te reduceren tot een “idee” is niet alleen onnauwkeurig – het is moreel schandalig.

Erger nog: in hetzelfde interview opperde Witkoff de suggestie dat Hamas in de toekomst een politieke rol zou kunnen spelen in Gaza, als het er maar mee zou instemmen om te ontwapenen.

“Als [Hamas] demilitariseert, kunnen ze daar misschien een beetje blijven… politiek betrokken zijn.”

Dit is hetzelfde als Al-Qaeda vragen om zich kandidaat te stellen na 9/11. Het is een belediging voor elke Israëlische familie die nog steeds rouwt om hun doden en zoekt naar gijzelaars. Het is verraad aan de gerechtigheid en een schending van de waarheid.

En toch houdt Witkoff vol dat dit diplomatie is.

⸻

SECTIE III: Blinde diplomatie – Witkoffs zwijgen en het afslachten van onschuldigen

Het interview van Steve Witkoff is gevuld met gepolijst optimisme: zinnen als “jong leiderschap”, “genormaliseerde relaties” en “nieuw denken” worden vol vertrouwen herhaald. Voor hem staat de Arabische wereld aan de vooravond van een economische renaissance onder leiding van visionaire prinsen en pragmatische partners zoals Qatar. Het klinkt overtuigend, zelfs hoopvol.

Maar hoop los van de realiteit wordt blindheid.

Terwijl Witkoff de nieuwe generatie leiders in de Golf prijst – van wie sommigen openlijk vijandig staan tegenover het christendom en de vrijheid van godsdienst – zegt hij niets over de recente moordpartijen op christenen en Alawieten in Syrië en Irak, of het toenemende geweld tegen andersdenkenden in Gaza, Libanon en zelfs op de Westelijke Jordaanoever.

“Je hebt jong leiderschap in MBS, nieuw leiderschap in Qatar… mensen die niet de oude gevoeligheden hebben… Ze willen zaken doen.”
– Steve Witkoff

Terwijl hij spreekt over “vredesplannen” en “normalisatie”, worden hele gemeenschappen slechts enkele dagen na elkaar afgeslacht.
– In Syrië waren christenen in het noordoosten het doelwit van radicale milities – onthoofd en verbrand, kerken in brand gestoken.
– In Gaza executeerde Hamas tientallen politieke rivalen na 7 oktober onder dekking van oorlog.
– In Libanon worden Alawitische dorpen systematisch aangevallen door islamistische facties die uit zijn op etnische zuivering van niet-Soennieten.
– Iraanse gevolmachtigden – Hezbollah, de Houthi’s en Hamas – zetten hun oorlog niet alleen tegen Israël voort, maar ook tegen christenen, Koerden, Yazidi’s en seculiere moslims.

Dit zijn geen geïsoleerde incidenten. Het zijn symptomen van een theologische oorlog – een oorlog die geworteld is in de Islamitische Jihad en gefinancierd wordt door het regime dat Witkoff verdedigt als “fatsoenlijk en goed gemotiveerd”.

Het meest angstaanjagende deel van deze blindheid? Witkoff stelt Qatar gelijk aan neutrale bemiddelaars zoals de Zwitsers en Noren:

“Ze hebben over de hele wereld bemiddeld. Niet anders dan de Zwitsers en de Noren… God zegene hen. Ze hebben effectief werk geleverd.”

Maar Qatar is niet neutraal. Qatar is de bankier van Hamas, de beschermer van genocidale ideologen en de luidspreker voor antisemitisme en antichristelijke propaganda in de Arabisch-sprekende wereld.

Ze vergelijken met Zwitserland is niet alleen absurd, maar ook uiterst gevaarlijk.

⸻

AFDELING IV: De terreurpijplijn van Qatar – de duistere werkelijkheid achter het masker van ‘vredestichter

Steve Witkoff beschrijft Qatar als een moderne bemiddelaar en vergelijkt zijn diplomatieke houding met die van Zwitserland of Noorwegen. Hij prijst het leiderschap als “fatsoenlijk”, de bedoelingen als “goed gemotiveerd” en het buitenlands beleid als “gericht op stabiliteit”.

Maar de waarheid is donkerder – en grondig gedocumenteerd.

1. 1. De financiële steun van Qatar aan Hamas
Qatar is niet alleen een waarnemer van het conflict – het is een financier, een veilige haven en een wereldwijde ondersteuner van Hamas en andere terreurgroepen:
– Meer dan 1,8 miljard dollar aan financiële transfers zijn rechtstreeks van Qatar naar Hamas gegaan.
– Deze betalingen werden gedaan onder het mom van “humanitaire hulp”, maar werden door Hamas gebruikt om terreurtunnels te bouwen, raketten te produceren en gewapende cellen te financieren.

In 2023 bevestigde de Israëlische inlichtingendienst dat een groot deel van de infrastructuur van de aanval van 7 oktober werd gefinancierd met geld uit Qatar.

2. Qatar ontvangt Hamas-leiders
Al meer dan tien jaar wonen topfunctionarissen van Hamas openlijk in Doha, onder bescherming van de regering:
– Ismail Haniyeh en Khaled Mashal opereren vanuit luxe suites met directe toegang tot fondsen van de Golfstaat.
– Nadat Hamas eind 2024 de door de VS gesteunde gijzelingsonderhandelingen afwees, verzocht Washington Qatar formeel om Hamas-leiders uit te wijzen. Qatar weigerde.

“Qatar kan niet het leiderschap van een terreurgroep herbergen die net de grootste massamoord op Joden heeft uitgevoerd sinds de Holocaust en nog steeds beschouwd worden als een vriend van het Westen.”
– Hoge Amerikaanse defensiefunctionaris (2024)

3. Het bredere terreurnetwerk van Qatar
– Qatar is herhaaldelijk beschuldigd van het financieren van Al Qaeda in Syrië, Libische islamistische milities en Moslim Broederschap-gelieerde organisaties in het Midden-Oosten.
– In 2019 onthulden uitgelekte documenten van Qatarese banken geheime overboekingen naar radicale groepen die banden hebben met ISIS en al-Nusra Front.

4. Al Jazeera – de propaganda tak

Qatar is eigenaar van Al Jazeera, het machtige medianetwerk dat over de hele Arabische wereld wordt uitgezonden:
– Het heeft Hamas herhaaldelijk verheerlijkt als “verzetsstrijders” en 7 oktober gerechtvaardigd als “een reactie op de bezetting”.
– Al Jazeera’s kinderprogramma’s bevatten segmenten die Jodenhaat en martelaarschap onderwijzen.
– Israëlische functionarissen hebben Al Jazeera vergeleken met een psychologische oorlogseenheid die werkt voor terroristische groeperingen.

Desondanks noemt Steve Witkoff de Qatarese regering “goede mensen die hun best doen”. De feiten suggereren iets anders.

⸻

SECTIE V: Wat Israël Echt Denkt – Reacties van Generaals, CEO’s en Gijzelaarsfamilies

Terwijl Steve Witkoff Qatar beschrijft als een goedwillende speler en Hamas bagatelliseert als slechts een “ideologisch idee”, is de reactie van Israëlische leiders, investeerders en burgers er een van ongeloof en diepe bezorgdheid.

1. Een brigadegeneraal spreekt zich uit
Een zeer gerespecteerde brigadegeneraal bij de Israëlische reservisten, die ook de CEO is van een groot Israëlisch life science bedrijf, was ontzet door Witkoffs interview. Deze generaal, die bekend staat om zijn integriteit en helderheid, nam contact op met een wederzijdse vriend en legde een ontnuchterende verklaring af:

“Witkoff begrijpt niet – of weigert te begrijpen – dat Hamas, de Palestijnse Autoriteit en hun bankier Qatar betrokken zijn bij de Islamitische Jihad.”

Hij sprak niet als politicus of pundit, maar als een man die tientallen jaren aan de frontlinies van Israëls verdediging heeft doorgebracht. Zijn bezorgdheid was duidelijk: Witkoff is gevaarlijk slecht geïnformeerd, en erger nog: hij lijkt niet bereid om te luisteren.

2. Het Israëlische publiek: “Hij vertegenwoordigt ons niet”
Hoewel Witkoff beweert een onderhandelaar voor vrede te zijn, heeft hij het nooit gehad over de Israëlische families die kapot zijn gemaakt door de brutaliteit van Hamas. Hij sprak vaag over “gijzelaars” en “empathie”, maar riep nooit op tot gerechtigheid voor de slachtoffers van 7 oktober – of de duizenden die nog steeds getraumatiseerd zijn.

In Israël wordt dat stilzwijgen niet gezien als neutraliteit. Het wordt gezien als verraad.

Gegijzelde families, waarvan velen zich publiekelijk hebben uitgesproken, voelen zich in de steek gelaten door westerse diplomaten die zich blijven “engageren” met de bondgenoten van Hamas terwijl hun geliefden in gevangenschap blijven of voor de ogen van de wereld werden afgeslacht.

“Je krijgt geen vrede door het kwaad te negeren. Je krijgt meer bloed.”
– Woordvoerder gegijzelde familie, Tel Aviv, november 2024

3. Een betrouwbare investeerder spreekt
Een wederzijdse vriend – zelf een belangrijke investeerder in Israëlische biotech – bevestigde dat de generaal niet alleen was. Hoge Israëlische bedrijfs- en defensieleiders zijn geschokt door Witkoffs optreden. Hun conclusie:

“Deze man heeft geen moreel kompas voor het Midden-Oosten. Hij zit er tot over zijn oren in. En hij wordt gebruikt.”

Dit is niet alleen een meningsverschil over het beleid. Het is een kloof in wereldbeeld – tussen degenen die onder raketten leven en degenen die denken dat “vrede” kan worden gefinancierd met geld uit de Golf.
AFDELING VI: De valse vrede – Witkoffs gevaarlijke visie voor Gaza

Een van de meest verontrustende aspecten van het interview van Steve Witkoff met Tucker Carlson was niet alleen wat hij zei, maar ook wat hij gelooft. Witkoff beschreef een visie op Gaza die leest als een verkooppraatje voor onroerend goed: demilitariseer Hamas, creëer woningen, stimuleer economische kansen en “geef de mensen een toekomst”. Op het eerste gezicht klinkt het constructief.

Maar onder de gepolijste woorden gaat een diepe en dodelijke fout schuil.

“We moeten naar een plek waar mensen een beter leven kunnen leiden in Gaza… We hebben huisvesting nodig. We hebben een plan nodig. Misschien kan Hamas politiek betrokken worden als ze demilitariseren.”
– Steve Witkoff

Dit is fantasie. Je kunt een ideologie die geworteld is in genocide niet demilitariseren. Hamas is niet alleen een gewapende groep – het is een verbondsgedreven beweging die expliciet oproept tot de vernietiging van Israël en het doden van Joden. Haar leiders prediken de dood, niet waardigheid. Ze voeden kinderen niet op om huizen te bouwen, maar om “martelaren” te worden.

Witkoffs idee dat Hamas een politieke speler zou kunnen worden als het de wapens neerlegt is niet alleen naïef, het is historisch analfabetisch. Dit is hetzelfde soort denken dat de Taliban macht gaf na 9/11, of de Moslim Broederschap na de Arabische Lente.

1. Gaza is geen bouwproject

Witkoff beschrijft Gaza alsof het een afgekeurde wijk in Manhattan is. Hij heeft het over infrastructuur, stabiliteit en “kinderen die naar school gaan”:

“Ik wil dat [Gazanen] een kans krijgen. Ik wil dat ze zijn zoals onze kinderen.”

Maar dit gaat voorbij aan de indoctrinatie van haat die in Gaza heerst sinds de opkomst van Hamas in 2006. Kinderen leren op scholen de jihad te bezingen. UNRWA-materiaal verheerlijkt terreur. Kleuters worden gekleed in zelfmoordgordels voor schooltoneelstukken.

Dat los je niet op met cement.

2. De mythe van economische vrede

Witkoffs visie weerspiegelt een veel voorkomende Westerse mythe: dat als mensen werk hebben, ze niet zullen willen moorden. Maar de geschiedenis weerlegt dat. De leiders van Hamas zijn miljonairs. Hun soldaten zijn niet arm – ze zijn geradicaliseerd.

De zelfmoordterroristen van de Tweede Intifada leden geen honger. De moordenaars van 7 oktober filmden zichzelf met iPhones en AK-47’s.

Terreur is geen symptoom van armoede. Het is de vrucht van ideologie.

⸻

SECTIE VII: De illusie van morele gelijkwaardigheid – wanneer slachtoffers en daders hetzelfde worden behandeld

Doorheen het interview met Steve Witkoff is er een onderliggende toon van “evenwicht” – alsof de Israëlische regering en Hamas gewoon twee rivaliserende krachten zijn die gevangen zitten in een ongelukkige conflictcyclus. Deze morele vervlakking wordt niet ronduit gezegd, maar het geeft vorm aan alles wat hij zegt.

“We moeten beide kanten begrijpen… we moeten met iedereen praten… Hamas is ideologisch. We moeten gewoon demilitariseren en heropbouwen.”

Deze denkwijze – wat we de illusie van morele gelijkwaardigheid zouden kunnen noemen – is een van de gevaarlijkste ideeën in de moderne diplomatie. Het behandelt moordenaars en hun slachtoffers als moreel symmetrisch. Het plaatst Hamas-terroristen, die kinderen onthoofden en vrouwen verkrachtten, op hetzelfde ethische niveau als Israëlische burgers, die in hun huizen lagen te slapen.

Het is dezelfde fout die de VN vaak maakt door gezamenlijke veroordelingen uit te spreken over “beide partijen” nadat er één een bloedbad heeft aangericht.

Dit is geen vredeshandhaving. Het is lafheid.

1. Witkoff’s zachte taal voor terrorisme

Witkoff gebruikt nooit het woord terrorist om Hamas te beschrijven.
Hij gebruikt nooit het woord bloedbad om 7 oktober te beschrijven.
Hij zegt nooit dat het recht moet zegevieren.
Hij zegt nooit dat Hamas vernietigd moet worden.

In plaats daarvan heeft hij het over infrastructuur, “betere levens” en de veronderstelde volwassenheid van het leiderschap van de Golfstaten. Hij heeft het over “empathie” en de gevoelens van de families van de gijzelaars, maar niet over de verplichting om het kwaad ter verantwoording te roepen.

“We moeten een manier vinden om de mensen in Gaza een beter leven te geven… We moeten plannen maken met empathie.”

Ja, maar empathie zonder waarheid is manipulatie.

2. De kosten van dit denken

Welke boodschap gaat er uit naar Israëlische gezinnen als een hoge Amerikaanse gezant niet duidelijk kan zeggen dat Hamas slecht is? Dat het ontmanteld moet worden? Dat terrorisme en vrede niet naast elkaar kunnen bestaan?

Welke boodschap gaat er uit naar christenen in de regio wanneer Witkoff regimes prijst die zwijgen over de moordpartijen op hun broeders en zusters in Syrië, Irak en Gaza?

Dit is geen vredestichting. Dit is een gebrek aan morele helderheid – en Israël, de kerk en de wereld zijn daardoor minder veilig.

⸻

SECTIE VIII: Qatar, Al Jazeera en de bewapening van het verhaal

Terwijl Steve Witkoff volhoudt dat Qatar een neutrale partij is in de vredesinspanningen in het Midden-Oosten, vertellen de feiten een ander verhaal – een verhaal dat niet alleen met geld en wapens wordt geschreven, maar ook met woorden, camera’s en propaganda.

Het krachtigste exportproduct van Qatar is niet alleen gas of kapitaal. Het is invloed – en het belangrijkste instrument voor die invloed is Al Jazeera, het medianetwerk in staatseigendom dat vorm geeft aan de manier waarop honderden miljoenen mensen Israël, Amerika en het Westen zien.

“Qatar is niet anders dan de Zwitsers of de Noren… God zegene hen.”
– Steve Witkoff

Deze uitspraak negeert de realiteit dat Qatar een wereldwijde propagandaarm bezit en runt die terroristen verheerlijkt, jongeren radicaliseert en antichristelijke en antisemitische haat verspreidt.

1. Al Jazeera: De stem van Hamas
– Al Jazeera heeft herhaaldelijk verklaringen van Hamas-leiders uitgezonden, waarin ze worden afgeschilderd als legitieme politieke actoren in plaats van terroristen.
– Na het bloedbad van 7 oktober zond Al Jazeera propagandavideo’s van Hamas uit en noemde de aanvallen “een verzetsoperatie” – geen terroristische aanval.
– In kinderprogramma’s liet het netwerk liedjes horen waarin werd opgeroepen tot de jihad, werden aanvallen op Israëlische soldaten nagespeeld en werd het martelaarschap geprezen.

Dit is geen journalistiek. Het is psychologische oorlogsvoering.

Zelfs Amerikaanse wetgevers hebben hier nota van genomen. In 2023 verzocht een tweeledige groep senatoren het Amerikaanse ministerie van Justitie om Al Jazeera te onderzoeken op grond van de Foreign Agents Registration Act (FARA), onder verwijzing naar haar functie als spreekbuis voor de doelstellingen van het buitenlands beleid van Qatar.

2. Al Jazeera’s oorlog tegen christenen en het Westen

Hoewel Al Jazeera vaak gehuld is in een vernis van professionaliteit, ondermijnt het consequent de morele fundamenten van het Westen:
– Het heeft regelmatig islamitische geestelijken in beeld die de vervolging van christenen en joden rechtvaardigen.
– Het promoot samenzweringstheorieën over de rol van Israël in wereldzaken en brengt verhalen naar buiten die het Amerikaanse buitenlandse beleid demoniseren.
– Het heeft een platform gegeven aan radicale stemmen die de Holocaust ontkennen, 9/11 prijzen en oproepen tot islamitische overheersing van niet-islamitische landen.

En toch, in het beeld dat Steve Witkoff schetst, is Qatar een betrouwbare partner – op gelijke voet met Westerse democratieën zoals Zwitserland.

Dat is niet alleen onjuist. Het is een waanidee.

3. Strategische Stilte, Berekende Lof

Waarom negeert Witkoff dit alles?

Het antwoord kan liggen in zijn zakelijke banden met Qatar. Per slot van rekening werd zijn Park Lane Hotel, dat in moeilijkheden verkeerde, gered door de aankoop van $623 miljoen door de Qatar Investment Authority. Qatar prijzen als een “bemiddelaar te goeder trouw” is niet alleen diplomatiek handig, het is ook persoonlijk winstgevend.

Maar door het imago van Qatar te verdedigen, verleent Witkoff geloofwaardigheid aan een van de meest effectieve propagandamachines voor terreur in de moderne geschiedenis.
SECTIE IX: Achter het gordijn – Witkoffs financiële banden met Qatar en de ethische rode vlaggen

In de diplomatie hangt geloofwaardigheid niet alleen af van wat je zegt – maar ook van wat je ermee kunt winnen. Steve Witkoff, gepositioneerd als een zakenman die vredestichter is geworden, portretteert zichzelf als een onpartijdige stem van pragmatisme in het Midden-Oosten. Achter zijn openbare retoriek gaat echter een flagrante belangenverstrengeling schuil die een lange schaduw werpt over zijn motieven.

“Ik vertrouw de Qatari’s… Sjeik Mohammed is een goede man.”
– Steve Witkoff

Maar is dat vertrouwen gegrond in geopolitiek of in persoonlijk gewin?

1. De Park Lane Deal – Een reddingslijn van 623 miljoen dollar

In 2013 kocht Witkoff samen met investeerders het iconische Park Lane Hotel in Manhattan voor ongeveer $660 miljoen, met plannen om er luxe appartementen van te maken. Maar juridische verwikkelingen, planningsproblemen en marktverschuivingen lieten het project in het ongewisse.

Tegen 2023 was het pand vastgelopen en stond Witkoffs bedrijf onder toenemende druk om het van de hand te doen.

En toen kwam Qatar Investment Authority (QIA) – het staatsinvesteringsfonds van Qatar, dat wordt gecontroleerd door hetzelfde regime dat onderdak biedt aan de leiders van Hamas en terreurnetwerken in het Midden-Oosten financiert.

In maart 2023 kocht QIA het Park Lane Hotel voor 623 miljoen dollar, waarmee Witkoff in feite werd gered van een noodlijdend bedrijf. Het was een van de weinige overheidsaankopen uit het Midden-Oosten die werd goedgekeurd in een periode van intense regionale controle.

Die transactie was niet zomaar een vastgoeddeal, het was een strategische relatie. En die relatie bepaalt nu hoe Witkoff spreekt.

2. Van investering naar invloed

Sinds de reddingsoperatie van QIA is Witkoff een van de meest uitgesproken verdedigers van Qatar in het Amerikaanse politieke debat. Hij heeft:
– Herhaaldelijk het leiderschap van Qatar geprezen en vergeleken met Europese democratieën.
– De rol van Qatar als “neutrale” bemiddelaar verdedigd ondanks overweldigend bewijs van financiering van terreur.
– Suggereerde dat Qatar verkeerd wordt begrepen en oneerlijk wordt verguisd in de media.

Dit is allemaal geen toeval. In de zakenwereld bescherm je je investeerders. Maar wanneer je investeerder ook de hoofdsponsor van Hamas is, wegen je woorden veel zwaarder.

3. Het ethische probleem

Een diplomaat of afgezant die profiteert van de financiële gunst van een buitenlandse mogendheid moet zich per definitie onthouden van het nemen van beslissingen – of op zijn minst het conflict bekendmaken.

Witkoff heeft geen van beide gedaan.

In feite is zijn publieke rol als een Amerikaanse tussenpersoon alleen maar groter geworden na de Qatar-deal. Zijn uitspraken sluiten nu direct aan bij de beleidspraatjes van Qatar, van zijn verdediging van de politieke rol van Hamas in Gaza tot zijn lof voor de Qatarese premier.

Dit is geen onpartijdigheid. Dit is beïnvloeding verkleed als staatsmanschap.

⸻

AFDELING X: De inzet – Wat dit betekent voor Israël, de kerk en de toekomst van het Westen

Het interview met Steve Witkoff was niet alleen een gênante vertoning van politieke blindheid of naïeve diplomatie, het was een weerspiegeling van een grotere crisis: het groeiende onvermogen van de Westerse wereld om waarheid van propaganda te onderscheiden, bondgenoten van vijanden, en vrede van verzoening.

Als een Amerikaanse gezant Qatar prijst terwijl het Hamas financiert…
Wanneer een zogenaamde vredestichter milder spreekt over terroristen dan over hun slachtoffers…
Wanneer een diplomaat genocidale ideologieën bagatelliseert en Christelijke vervolging negeert…

We bevorderen geen vrede. We ontmantelen morele helderheid.

1. Voor Israël: Een gevaarlijke boodschap

Witkoffs formulering stuurt een angstaanjagende boodschap naar Israël:

“We geven meer om ‘evenwicht’ dan om rechtvaardigheid. Meer om regionale deals dan om jullie overleving.”

Dit ondermijnt de legitimiteit van Israël en versterkt zijn vijanden. Wanneer de Amerikaanse gezant suggereert dat Hamas ooit weer zou mogen regeren – na het verkrachten, verbranden en afslachten van burgers – is hij niet langer neutraal. Hij is gevaarlijk.

2. Voor de Kerk: Een profetisch alarm

Witkoff zegt niets over de christenen die in het Midden-Oosten worden vervolgd – niets over de dominees, kinderen en gelovigen die worden gedood door islamitische jihadistische groeperingen die door Qatar worden gefinancierd en beschermd.

Zijn stilzwijgen is niet alleen diplomatiek. Het is geestelijke blindheid.

In een tijd waarin voorgangers worden gearresteerd, profeten het zwijgen wordt opgelegd en bijbelse overtuiging wordt bestempeld als “haatzaaien”, dienen Witkoffs woorden als een waarschuwing: dit is wat er gebeurt als de kerk wordt uitgesloten van het beleid en compromissen worden bekroond als wijsheid.

3. Voor het Westen: De ineenstorting van onderscheidingsvermogen

Het Westen staat voor een storm. De ineenstorting van de bijbelse moraal. De opkomst van wetteloosheid en censuur. En een generatie leiders die gelooft dat geld en dialoog kunnen oplossen wat alleen waarheid en gerechtigheid kunnen confronteren.

Witkoff is een symbool van dit tijdperk: gepolijst, verbonden, oprecht-maar diep bedrogen.

We zijn niet getuige van de dageraad van de vrede. We zijn getuige van oude leugens in nieuwe pakken.

EINDESECTIE: Déjà Vu in Camp David – Wanneer de geschiedenis zich herhaalt en de waarheid wordt genegeerd

Terwijl ik toekeek hoe Steve Witkoff’s interview zich ontvouwde – zijn lof voor Qatar, zijn zachte toon tegenover Hamas, zijn gepolijste vermijding van het kwaad – voelde ik iets diep in me opwellen. Het was niet alleen teleurstelling. Het was een déjà vu.

Ik was zestien jaar oud toen ik naar de Camp David Akkoorden van 1978 keek. President Jimmy Carter stond tussen Menachem Begin van Israël en Anwar Sadat van Egypte. De retoriek was toen hetzelfde: nieuw leiderschap, visionaire dialoog, wederzijdse erkenning, vrede is mogelijk. Ik geloofde het even – tot de realiteit de illusie aan diggelen sloeg.

Twee decennia later gebeurde het opnieuw. In juli 2000 bracht president Bill Clinton Ehud Barak en Yasser Arafat samen voor een nieuwe Camp David top. Opnieuw werd de wereld vrede beloofd. Weer werd ons verteld dat het verleden achter ons lag. En weer stortte het in – omdat je niet kunt onderhandelen met het kwaad. Je kunt een ideologie die gedijt op bloed niet “begrijpen”. Het moet benoemd worden. En het moet worden weerstaan.

Nu, in 2025, zie ik Witkoff hetzelfde patroon herhalen, dit keer gekleed in zakelijke diplomatie en verpakt in economisch optimisme. De taal is veranderd. De leugen niet.

Het is hetzelfde script, dezelfde blindheid, dezelfde fout.

De geschiedenis herhaalt zich – omdat de waarheid opnieuw wordt genegeerd in naam van het politieke gemak.

Hamas is geen verkeerd begrepen verzet.
Qatar is Zwitserland niet.
Dit is geen onderhandeling tussen gelijken – het is een oorlog tussen licht en duisternis.

En we staan op een kruispunt.

Dit artikel gaat niet over partijpolitiek. Het gaat over morele helderheid, bijbelse overtuiging en profetisch onderscheidingsvermogen.

Het is een oproep om wakker te worden, ons uit te spreken en standvastig te zijn – want als we deze leugens nu niet onder ogen zien, zullen ze spoedig gebruikt worden om elke stem van de waarheid het zwijgen op te leggen in naam van “tolerantie” en “diplomatie”.

God zal het laatste woord hebben. Maar de Kerk mag niet zwijgen terwijl de geschiedenis zich herhaalt.

We hebben dit eerder gezien.
We mogen het niet weer zien.