Waarom de VN en internationale instellingen nu terecht moeten staan

Het falen van de Verenigde Naties om de erkenning van Israël’s zelfbeschikking in 1949 te handhaven en het principe van soevereine gelijkheid te beschermen, maakt radicale hervorming of een nieuw juridisch-politiek kader noodzakelijk.

Fotos door Karel van Essen

(20 april 2025 / Door: Jeruzalem Centrum voor Veiligheid en Buitenlandse Zaken)

“Politieke taal … is ontworpen om, leugens waarheidsgetrouw, en moord respectabel te laten klinken,” schreef George Orwell, een van de meest illustere schrijvers en sociale en politieke waarnemers van Groot-Brittannië. Deze vooruitziende observatie vat het antwoord van de Verenigde Naties op de gruweldaden van 7 oktober 2023 van Hamas tegen Israël goed samen.

De Verenigde Naties, opgericht in de nasleep van de nazi-holocaust om te reageren op misdaden tegen de menselijkheid en deze te voorkomen, hebben hun oprichtingshandvest ondermijnd door de agressie door Iraanse volgelingen zoals Hamas te rationaliseren en tegelijkertijd het recht van Israël op zelfverdediging als lid van de V.N. niet te handhaven en zelfs de Joodse en haar democratische staat gelijk te stellen aan de terreurgroepen die proberen haar te vernietigen.

De moreel misvormde reacties van VN-organen op 7 oktober weerspiegelen een decennialang traject van corruptie in démonisering, délegitimering en dubbele normen, met betrekking tot Israël, zoals de voormalige vicepremier van Israël, Natan Sharansky, heeft gesteld.

Hamas’ “Al Aqsa Flood” van 7 oktober markeert een nieuw front in politieke hybride oorlogsvoering, waarbij ideologische jihad wordt samengevoegd met Sovjet desinformatie. De voorzitter van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, opgeleid door de KGB in Moskou, en het door het Iraanse regime opgeleide Hamas leiderschap hebben een dubbele boodschap gemobiliseerd – vrede voor het Westen, oorlog voor de Arabische en moslimwereld – die de Sovjet desinformatiecampagne tegen de Verenigde Staten uit het tijdperk van de Koude Oorlog weerspiegelt. De Verenigde Naties hebben de Palestijnse “Al-Aqsa Flood” campagne versterkt, waardoor het een achtste legaal-politiek front is geworden in de meervoudige oorlog, van Israël tegen de proxies van Iran.

De huidige desinformatieoorlog tegen Israël vindt zijn oorsprong in de door de VN gesanctioneerde Durban Wereldconferentie tegen racisme in 2001, die sindsdien een politieke kruistocht tegen Israël heeft aangewakkerd. De samenvattende verklaring van het NGO Forum van Durban hernam Resolutie 3379 van de Algemene Vergadering van de V.N. uit 1975, “Zionisme is racisme.” Met de vergelijking tussen Israël, en het in Zuid-Afrika ontstane apartheid fenomeen, beschuldigde de Durban-verklaring Israël als een “genocidale oorlogsmisdadiger”, die de wereldwijde BDS-beweging voortbracht. Sinds 2015 doen de 140 resoluties van de Algemene Vergadering van de VN (AVVN), tegen Israël, resoluties tegen alle andere landen samen in het niet vallen, een grimmige dubbele standaard dus.

De weigering van de VN-Veiligheidsraad om 7 oktober onvoorwaardelijk te veroordelen

De weigering van de VN-Veiligheidsraad om de aanval van Hamas van 7 oktober ondubbelzinnig te veroordelen, belichaamt de hypocrisie van de Verenigde Naties. Resolutie 2712, aangenomen op 15 november 2023, riep op tot humanitaire pauzes maar maakte géén melding van de aanval, waardoor de VS en het VK zich van stemming onthielden. Deze aanhoudende verlamming onderstreept de weigering van de VN-Veiligheidsraad om het recht van Israël om zichzelf te verdedigen te steunen, en sluit aan bij een historisch patroon van het beschermen van niet-statelijke actoren zoals Hamas, terwijl Israël het doelwit is.

Secretaris-generaal van de VN António Guterres leidde het morele falen van de Verenigde Naties op 7 oktober. Hij verklaarde op 24 oktober 2023: “Ik heb de gruwelijke en ongekende terreurdaden van 7 oktober door Hamas in Israël ondubbelzinnig veroordeeld,” maar maakte vervolgens een voorbehoud en voegde eraan toe: ”Het is belangrijk om ook te erkennen dat de aanvallen door Hamas niet in een vacuüm plaatsvonden. Het Palestijnse volk is al 56 jaar onderworpen aan een verstikkende bezetting.”

De reactie van de VN is niet nieuw

De houding van de Verenigde Naties na 7 oktober versterkt een erfenis van vooringenomenheid, het uitwissen en schrappen van Israël, daterend uit de jaren 1970. De toespraak van Yasser Arafat in de V.N. in 1974, waarschijnlijk opgesteld door Moskou, omschreef het zionisme als een imperialistisch kolonialistisch implantaat, wat resulteerde in AVVN Resolutie 3379 (1975), die het zionisme gelijkstelde aan racisme, die officieel Stalinistische anti-Zionistische standpunten rechtvaardigde, een spiraal van “nazificatie”, kolonialisme en genocide beschuldigingen tegen Israël, een verhaal dat weerklonk in het Zuid Afrikaanse Durban in 2001.

Pogingen om de Joodse soevereiniteit te delegitimeren dateren al van vóór 1948, toen Fadel Jamali uit Irak het zionisme in 1947 in een VN-commissie vergeleek met het nazisme. Dit patroon, gevoed door hybride oorlogsvoering in Sovjetstijl – terreur, propaganda en “vuile trucs” – ziet Hamas en de P.A. nu als kant-en-klare collaborateurs in een Russisch-Chinese-Iraanse as.

Medeplichtigheid van de UNRWA aan de gruweldaden van Hamas op 7 oktober en daarna

De United Nations Relief and Works Agency (UNRWA) is een voorbeeld van de medeplichtigheid van de VN. UNRWA werknemers namen deel aan de moorden en ontvoeringen van 7 oktober. UNRWA- complexen hielden gijzelaars vast, dienden als wapendepots en als knooppunten voor indoctrinatie, en verloochenden daarmee hun mandaat voor vluchtelingenhulp. Na 7 oktober bekritiseerde het UNRWA leiderschap Israël, niet Hamas, wat een gepolitiseerd verhaal versterkt.

OCHA papegaait slachtoffercijfers Hamas na

Het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Aangelegenheden (OCHA) herhaalde kritiekloos de slachtoffercijfers van het door Hamas geleide ministerie van Gezondheid van Gaza, waardoor de conflictportretten scheefgetrokken werden en zonder het hamsteren van middelen door Hamas in twijfel te trekken. De falende coördinatie van de hulp en het onvermogen om de greep van Hamas op de humanitaire hulp tegen te gaan, hebben het lijden van de in Gaza wonende Arabische bevolking verergerd. Toch beweerde de speciale VN-rapporteur Balakrishnan Rajagopal dat Israël een hongersnood veroorzaakt, waardoor deze verdraaiing wordt versterkt en Israëls strikte naleving van het internationaal recht wordt genegeerd.

UNHRC hypocrisie De Mensenrechtenraad van de V.N. (UNHRC) heeft sinds 2006 meer dan 90 resoluties tegen Israël uitgevaardigd, evenveel als tegen Noord-Korea of Iran, terwijl de misdaden van Hamas worden genegeerd. In een rapport van maart 2025 werd Israël beschuldigd van genocide en verzonnen beweringen over seksueel geweld, waarbij bewijs ontbrak en de bewezen en gedocumenteerde wreedheden van Hamas werden genegeerd.

De dubbele moraal van de UNHRC is diepgeworteld. In 2021 lobbyde de Onafhankelijke Onderzoekscommissie van de UNHRC, geleid door Navi Pillay, om “apartheid Israël te sanctioneren” – leden zoals Miloon Kothari hekelden “de Joodse lobby”. Deze activistische neiging, inclusief academici die anti-Israël zaken adviseren, holt de neutraliteit van de V.N. volledig uit. Na het bloedbad van 7 oktober vergeleek U.N. Speciaal Rapporteur Francesca Albanese Israël met het Nazi-regime en beschuldigde het van genocide. Dit gesloten circuit dat “bewijs” genereert voor ICJ-zaken zoals de genocide-aanklacht van Zuid-Afrika, onthult systematische vooringenomenheid en corruptie.

Internationale rechtbanken en wetsovertredingen

Internationale rechtbanken hebben politieke “lawfare” campagnes vervolgd om Israël uit te wissen door het te beschuldigen van oorlogsmisdaden en genocide. De Algemene Vergadering v.d. VN verzocht om een advies van het Internationaal Gerechtshof (ICJ) over de Israëlische bezetting, wat leidde tot een uitspraak in juli 2024 waarin de nederzettingen illegaal werden verklaard en herstelbetalingen werden geëist. In december 2023 beschuldigde Zuid-Afrika, gesteund door het Iraanse regime en Rusland en bijgetreden door 14 landen, Israël ongegrond van genocide bij het ICJ, een beschuldiging die werd ondermijnd door VN-deskundigen als Alice Nderitu en rechter Julia Sebutinde, die repercussies kregen voor hun afwijkende mening. De politisering van de rechtbanken negeerde feitelijk bewijs en versterkte de verhalen over Israëlische maatregelen.

Het kangoeroehof van het ICC

Het Internationaal Strafhof (ICC), dat géén jurisdictie heeft over Israël – dat géén partij is bij het Statuut van Rome – vaardigde op 21 november 2024 arrestatiebevelen uit tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en voormalig minister van Defensie Yoav Gallant, op beschuldiging van oorlogsmisdaden zoals uithongering en aanvallen op burgers in Gaza na 7 oktober. De Verenigde Staten veroordeelden de uitspraak van het ICC als ongegrond. Hongarije wees een eis van het ICC om Netanyahu uit te leveren af tijdens zijn bezoek aan Hongarije in april 2025.

Remedies

Waarom de VN en internationale instellingen nu terecht moeten staan

Om iets te doen aan het corrupte internationale systeem onder leiding van de V.N. is Amerikaanse druk nodig. Er zijn aanwijzingen van vooruitgang: de Trump-regering heeft in 2020 sancties ingesteld tegen Fatou Bensouda, de aanklager van het Internationaal Strafhof, en de tweede Trump-regering heeft in februari 2025 opnieuw sancties ingesteld. Daarnaast heeft Hongarije zich teruggetrokken uit het ICC, terwijl Nicaragua zijn steun aan de zaak van Zuid-Afrika tegen Israël bij het Internationaal Gerechtshof heeft ingetrokken.

De Verenigde Staten hebben ook andere instrumenten tot hun beschikking:

– Snijden in zijn aandeel van 25% van het totale VN-budget.

– Het promoten van de International Holocaust Remembrance Alliance Working Definition of Antisemitism en zijn Israëlische voorbeelden.

– Hamas, Iran en andere Iraanse gevolmachtigden aanmerken als terreurorganisaties.

– Het bijeenbrengen van de Community of Democracies (CoD), voor het eerst geïnitieerd in 2000 door de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright (later aangestuurd door de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell in 2002) en de Poolse minister van Buitenlandse Zaken Bronisław Geremek om democratieën te verenigen door het verdedigen van soevereine rechten en het bestrijden van desinformatie, een van de huidige aandachtspunten, als een Caucusgroep binnen de Verenigde Naties, en een actievere organisatie.

Het falen van de Verenigde Naties om de erkenning van de zelfbeschikking van Israël in 1949 te handhaven en het principe van soevereine gelijkheid te beschermen, maakt een radicale hervorming of een geheel nieuw juridisch-politiek kader noodzakelijk.

Oorspronkelijk gepubliceerd door het Jerusalem Center for Security and Foreign Affairs.

De meningen en feiten in dit artikel zijn die van de auteur, en noch JNS noch haar partners nemen enige verantwoordelijkheid daarvoor.

https://www.jns.org/why-the-un-and-international-institutions-must-now-be-placed-on-trial/