Een Verontrustend Signaal vanuit Washington

Op 16 mei 2025 kondigde het Witte Huis officieel de benoeming aan van twee controversiële figuren in de nieuw gevormde Adviesraad van Leiders in het Geloof: Ismail Royer en Shaykh Hamza Yusuf, medeoprichter van Zaytuna College.

Ismail Royer, momenteel directeur van het Islam and Religious Freedom Action Team bij het Religious Freedom Institute, heeft een complexe voorgeschiedenis. In 2003 pleitte hij schuldig aan wapenbezit in verband met het assisteren van de Pakistaans-gebaseerde militante groepering Lashkar-e-Taiba, en hij zat meer dan tien jaar in de gevangenis. Sinds zijn vrijlating werkt Royer met verschillende non-profitorganisaties om interreligieuze dialoog en godsdienstvrijheid te bevorderen.

Shaykh Hamza Yusuf is een prominente Amerikaanse islamitische geleerde en medeoprichter van Zaytuna College, het eerste geaccrediteerde islamitische liberale kunstcollege in de Verenigde Staten. Hij wordt erkend voor zijn inzet voor klassieke islamitische leer en interreligieuze dialoog. Yusuf was ook adviseur van het Center for Islamic Studies aan het Berkeley Graduate Theological Union en diende onder de eerste Trump-regering in de Commissie voor Onvervreemdbare Rechten van het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Deze benoemingen hebben in meerdere sectoren zorgen gewekt. Volgens een officiële bekendmaking van het Witte Huis op 16 mei 2025 werden Royer en Yusuf formeel aangesteld als leden van de nieuwe Adviesraad van Leiders in het Geloof (Bron: whitehouse.gov). De Times of India belichtte Royers eerdere betrokkenheid bij trainingskampen van Lashkar-e-Taiba (LeT) in Pakistan, en verwees naar zijn veroordeling in 2003 en zijn latere werk als voorvechter van religieuze vrijheid (Bron: Times of India).

Wat ‘Religious Liberty Commission’ wordt genoemd, zou in de praktijk een voertuig kunnen worden voor geestelijke compromissen – een platform dat niet leidt tot vrijheid, maar tot gebondenheid. Als het niet waakzaam wordt beheerd, loopt het risico om de Joods-Christelijke waarden waarop Amerika is gebouwd, te ondermijnen. In de naam van inclusiviteit kunnen we getuige zijn van de erosie van de waarheid.

Ik herinner me duidelijk onze geestelijke droogte in Europa tijdens de jaren 90, vooral in Rotterdam, Nederland, waar ik 33 jaar heb gewoond. Ik was pas 30 jaar oud. In die tijd verspreidde het oecumenisme zich over Europa. De enige geestelijke voeding die we hadden, kwam van Amerikaanse predikers via TBN. Maar toen begonnen moskeeën zich te vermenigvuldigen, werd de leer verwaterd en werden degenen die het evangelie aan moslims predikten, vervolgd.

Ik was een van hen. Als afgestudeerde in theologie gaf ik les op het Albeda College in wereldgodsdiensten – totdat de naam werd veranderd in ‘levensbeschouwing’ en we verplicht werden om alle religies gelijkwaardig te onderwijzen. Het ging niet langer om waarheid, maar om appeasement. De terreur van de islam begon zich van binnenuit te verspreiden, gekleed in nette pakken en sociaal geaccepteerd. De burgemeester werd moslim. De waarden begonnen te verschuiven.

Wij evangelischen vochten voor een evangelische school en uiteindelijk kregen we die – maar tegen die tijd was de kerk verzwakt. We verloren jongeren aan de islam, niet omwille van het geloof, maar aangetrokken door het geld, de glamour en invloed van oliegeld uit de Golfstaten. We zagen Nederlandse, Duitse en Scandinavische jongens en meisjes – jong, mooi en vol potentieel – zich bekeren tot de islam, verleid door structuur, discipline en een valse belofte van zingeving.

En nu, tientallen jaren later, zie ik diezelfde geest wortel schieten in Amerika – in de commissie die eigenlijk de bijbelse waarden zou moeten verdedigen.

En onder de namen in deze commissie? Pastor Jentezen Franklin – de man naar wie Europa luisterde, wiens stem via de schotels van TBN in onze geestelijke woestijn klonk. Nu zit hij in een commissie die ook figuren omvat met jihadistische achtergronden. Ik spreek met mijn generatie Europese voorgangers – zij begrijpen het. Maar in Amerika luistert men niet.

“Gideons Strijdwagens” Zijn Onderweg

Tegelijkertijd zijn de Israëlische strijdkrachten begonnen met een grote militaire operatie in Gaza en noordelijke sectoren – bekend als Operatie Gideons Strijdwagens. Deze operatie heeft tienduizenden reservisten in het hele land gemobiliseerd. Dit zijn niet zomaar soldaten – het zijn zonen, vaders en dochters die geroepen zijn voor een tijd als deze.

De naam is geen toeval. Gideon leidde in de Bijbel een kleine rest tegen overweldigende aantallen – niet met menselijke kracht, maar door het bevel van de Heer. Deze moderne strijdwagens zijn niet alleen tanks en vliegtuigen – het zijn profetische instrumenten van goddelijke bestemming.

De oorlog op de grond intensiveert. De geestelijke oorlog is veel dieper.

We zijn getuige van een convergentie: een gecompromitteerd Amerika dat omstreden stemmen verheft, terwijl Israël strijdt voor zijn profetisch overleven.

Ik heb dit zien gebeuren in Europa en het VK – de opkomst van een zogenaamde ‘eenheid’ tussen religies, die in feite het evangelie verwatert. Deze oecumenische geest beïnvloedt nu het Witte Huis. Dit is geen ware geestelijke verzoening; het is een valse eenheid die de profetische stem van de Kerk verzwakt.

Toch mogen we de fundamenten waarop Amerika is gebouwd niet vergeten – bijbelse waarheid en Joods-Christelijke waarden die God eren, de waarheid hooghouden en het verbond met Israël erkennen. De afbraak van deze fundamenten brengt niet alleen Amerika, maar de hele wereld in geestelijk gevaar.

Geschreven door
Tania Curado – Koenig