Wereldvrede: vanuit Den Haag of Jeruzalem?

Onderstaand artikel is gepubliceerd in tijdschrift “De Oogst” (Tot Heil des Volks), februari 2013. Wij nemen het over met toestemming van de auteur, en de redactie van “De Oogst”.

Auteur: Jaap Spaans

De internationale druk op Israël om concessies te doen is de afgelopen jaren sterk toegenomen. Van alle conflicten op de wereld, vormt uitgerekend dat kleine stukje land op de navel der aarde het grootste twistpunt. Waarom en wat is de rol van Den Haag in het Midden-Oosten conflict?

De commotie rond Israël bestaat al sinds het staatkundige herstel in 1948. De euforie bij het ontstaan van de Joodse staat, is omgeslagen in een kritische houding en zelfs vijandschap.

Reeds in december 1990, pleitte de vicevoorzitter van een vredesorganisatie in het inmiddels opgeheven opinieweekblad Hervormd Nederland, voor een economische boycot van Israël. Israël zou via de Verenigde Naties (VN) met harde hand moeten worden gedwongen, zich aan de internationale spelregels te houden. In de Oogst van februari 1991 wijdden we een kritisch artikel aan deze boycot-oproep. Sindsdien is de situatie complexer geworden. Nederland bevindt zich in een moeilijke positie. Den Haag manifesteert zich trots als ‘Juridische hoofdstad van de wereld’. Het Internationale Gerechtshof van de VN zetelt in het Vredespaleis en er waren belangrijke tribunalen, die de wereldaandacht concentreerden op de residentie. En dan is er het Internationaal Strafhof, dat de komende jaren een grotere rol zal opeisen.

De VN

De VN, opgericht in 1945 als opvolger van de Volkenbond, is de belangrijkste internationale organisatie ter wereld. Het permanente hoofdkwartier is gevestigd in New York. Een belangrijke doelstelling uit het VN-Handvest is de handhaving van internationale vrede en veiligheid. De Algemene Vergadering en de Veiligheidsraad zijn de belangrijkste organen. De VN is vaak middelpunt van controverses. Zo is er veel kritiek op de buitenproportionele wijze waarop Israël wordt veroordeeld, bijvoorbeeld in de Veiligheidsraad en de Mensenrechtenraad.

In de Volkskrant, die vaak kritisch is tegenover Israël, verscheen op 5 juli 2007 een publicatie onder de kop ‘Verenig de naties, Israël incluis’. Daarin wordt harde kritiek geuit op het VN-beleid ten opzichte van Israël. Volgens de auteur ondergraaft de VN de Joodse staat, door Israël voortdurend eenzijdig te veroordelen en dat is ‘gevaarlijker dan ooit’. Volgens haar waren alle veroordelingen van de VN-Mensenrechtenraad in 2006 gericht tegen Israël. Overtredingen van landen die Israël fel bekritiseren, bleven buiten beschouwing. In 2008 hekelde (oud)minister Verhagen de anti-Israël cultuur binnen de VN. Er was zelfs kritiek van VN-chef Ban Ki-Moon op de blokvorming (van islamitische en Afrikaanse landen), die had geleid tot een selectief mensenrechtenbeleid. Mede daarom was de naam van de Mensenrechtencommissie in 2006 gewijzigd in Mensenrechtenraad. In maart 2012 schortte Israël de banden met de Mensenrechtenraad op. PvdA-kamerlid Timmermans, thans minister van Buitenlandse Zaken, noemde die stap ‘ongehoord’. Onterecht! Na een door Pakistan ingediende en door een groep moslimlanden gesteunde resolutie, besloot de Mensenrechtenraad een onderzoek in te stellen naar de Israëlische nederzettingen op de Westbank.

Pakistan, dat gastvrijheid verleent aan de Taliban, een schuilplaats bood aan Osama Bin Laden, schendt zelf op grote schaal de rechten van vrouwen en andersdenkenden. Onder de 47 leden van de Mensenrechtenraad bevonden zich op dat moment landen als Libië, China, Nigeria en Saoedi-Arabië. Waaraan ontlenen zij het recht Israël eenzijdig te bekritiseren? De gruwelijkheden van de ‘Libische lente’ staan nog op onze netvliezen. China bezet Tibet, terwijl de wereld zwijgt. In Nigeria worden christenen vervolgd en kerken in brand gestoken. Saoedi-Arabië is een dictatoriaal geregeerd land, waar geen ruimte is voor andersdenkenden, Joden niet welkom zijn en evangelisatie een misdaad is.

Internationaal Strafhof

Begin november 2012 vierde het Internationaal Strafhof (ICC) in de Haagse Ridderzaal het tienjarig bestaan. De VN richt zich op staten, het Strafhof kan personen vervolgen. Op basis van een in Rome gesloten verdrag, werd het in 2002 ingesteld als permanent hof voor de vervolging van personen die verdacht worden van genocide, misdaden tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden. De organisatie is onafhankelijk. De eerste veroordeling werd uitgesproken in maart 2012 en vele zullen nog volgen. Ik verwacht dat ook op dit juridische wereldpodium Israël onevenredig veel aandacht zal krijgen.

Veiligheidsmuur

Op de symbolische datum 12-12-2012 zond minister Timmermans zijn beleidsvoornemen ten aanzien van het Midden-Oosten Vredesproces naar de Tweede Kamer. Doelstelling is een twee-statenoplossing met Oost-Jeruzalem als hoofdstad van een Palestijnse staat. Ook vanuit ons land zal de druk op Israël toenemen. Dat Den Haag als ‘Juridische hoofdstad van de wereld’ geldt, zal daarbij ongetwijfeld meewegen. De eerste signalen zijn er. Bij de recente stemming in de VN over de waarnemersstatus voor de Palestijnen, onthield Nederland zich van stemming. Van de 193 lidstaten stemden er 138 voor de resolutie. De dag nadat het beleidsvoornemen naar de Kamer was gezonden, zocht de organisatie Sloop de Muur bij monde van oud-premier Van Agt, de publiciteit. Er werd een burgerinitiatief aangekondigd voor een Kamerdebat over de Veiligheidsmuur in Israël en eventuele sancties tegen het land. Israëls critici en vijanden voelen haarscherp aan, dat het klimaat rijp is om de druk op te voeren.

Zwaarden tot ploegscharen

In de beeldentuin van de VN in New York staat een beeld van een gespierde krijger, die bezig is zijn zwaard om te smeden tot een ploegschaar. ‘Laten we zwaarden omsmeden tot ploegscharen’ is een belangrijke VN-slogan geworden. Genegeerd wordt het feit dat het beeld, een geschenk uit 1959 van Rusland aan de VN, is gebaseerd op Bijbelgedeelten over het komende Vrederijk, te weten Jesaja 2:2-4 en Micha 4:1-5. Het symboliseert het verlangen van de mensheid naar vrede. Cruciaal is de vraag of die vrede kan worden verwezenlijkt door menselijke inspanning.

Zowel de geschiedenis als de actuele wereldsituatie wijzen uit dat dit onmogelijk is. De aangehaalde Bijbelgedeelten van Joodse profeten leren, dat dit pas gebeurt nadat God heeft ingegrepen in het wereldgebeuren. Ik houd van mijn vaderland Holland. Ik werd in 1948 geboren onder de rook van Den Haag en heb affiniteit met die prachtige stad. De toekomst van de mensheid wordt echter bepaald in Jeruzalem. Pas bij Zijn Wederkomst zal de sluier die alle natiën bedekt, worden weggenomen (Jes. 25:7,8 en Zach. 14:4).

Jaap Spaans