Turkse econoom: ‘Aardgas zal vrede bevorderen’

Israels gasexploitatie (Foto: Marc Israel Sellem/Jerusalem Post)

Industrie ‘is aandrijver geweest voor normalisering van relaties tussen Turkije en Israël,’ zegt Gürkan Kumbaroglu

Terwijl steeds meer aardgasvondsten in het oostelijke Middellandse Zeegebied gedaan worden, geeft deze bron van energie de mogelijkheid de regio van energie te voorzien, maar ook meningsverschillen te overbruggen en gespannen verhoudingen tussen landen te verbeteren, volgens een Turkse energie-expert.

Door Sharon Udasin

“(Aardgas) was een aandrijver voor de normalisering van de relaties tussen Turkije en Israël”, zei Prof. Gürkan Kumbaroglu, president van de International Association for Energy Economics en de Turkse Vereniging voor energie-economie, maandag op een conferentie in Ramat Gan. “Energiebronnen die van oudsher een reden waren voor conflicten en confrontaties zijn nu een aandrijver, een motivatie voor samenwerking, vrede en welvaart”.

Kumbaroglu sprak op de Israel Energy & Business Convention (Israëls Energie & Zaken Conventie), georganiseerd door de Eco Energy Financial and Strategic Consulting Firm (firma op het gebied van financiële en strategische raadgeving), waar belanghebbenden uit de industrie, academici en overheidsfunctionarissen een kijkje namen op de toekomstige energievoorziening van zowel Israël als de omliggende regio. Kumbaroglu poneerde dat Israël, dat begint het grote Leviathan gasveld te ontwikkelen, door potentiële exportmogelijkheden van aardgas kan zorgen voor een “win-win samenwerking tussen Turkije en Israël en ook Griekenland”.

“Er is een groot potentieel voor samenwerking met Turkije omdat Turkije de meest economische route richting Europa biedt,” vertelde hij de Jerusalem Post in een interview na de conferentie.

Kumbaroglu, die tevens hoogleraar industriële bouwkunde is en voorzitter van het onderzoekscentrum voor energiebeleid aan de Bogazici Universiteit in Istanbul, bracht naar voren dat aardgas “de normalisering” tussen Israël en Turkije “echt vooruit hielp”.

“In feite is er na de poging tot een staatsgreep op 15 juli jl. een wijziging opgetreden in het Turkse energiebeleid,” zei hij, verwijzend naar de mislukte poging tot omverwerping van de regering van president Erdogan deze zomer.

“Plotseling begon ook normalisatie met Rusland, net zoals met Israël,” zei Kumbaroglu. “Dit zijn de twee landen waar uitzicht is op een potentiële samenwerking op energiegebied.”

Hoewel een gasleiding van Israël naar Turkije door Cypriotische wateren zou moeten lopen, zei Kumbaroglu dat hij optimistisch was, dat de decennia van conflict tussen Turkije en Cyprus snel kunnen worden opgelost. Sinds 1974 heeft Turkije het noordelijke deel van het eiland bezet en erkent het bestaan van de Republiek Cyprus niet.

“Het is een interessante bijkomstigheid dat het Turkse deel en het Cypriotische deel van Cyprus intensief aan een overeenkomst werken, die moet worden gesloten vóór het einde van het jaar,” zei Kumbaroglu.

Met de verkiezingen volgend jaar in Cyprus in zicht, zijn de leiders van beide partijen vastbesloten om een overeenkomst te formaliseren en een einde maken aan het “probleem Cyprus”, zei hij.

“Er is goede vooruitgang geboekt,” zei Kumbaroglu. “Er is ook het besef, dat als er tussen de Turkse en de Cypriotische delen een overeenkomst is gesloten, Cyprus evengoed een energie knooppunt kan worden”.
“Al deze energiebronnen kunnen bijdragen tot de rijkdom van het eiland”, voegde hij eraan toe. “Dit stimuleert de ontwikkeling van het vredesproces”.

Een pijpleiding van Israël naar Turkije die dan gas zou vervoeren naar Europa, is slechts één van de vele exportopties, die Israël overweegt als de ontwikkeling van het Leviathan reservoir van 613 miljard kubieke meter begint. Ook is een veel langere, diepzee-pijpleiding naar Cyprus in overweging, die zou aansluiten op een pijpleiding naar Griekenland en daarna naar Italië. Exportopties naar Egypte worden ook bekeken.

Yossi Abu, president-directeur van Delek Drilling en Avner Oil Exploration, twee dochterondernemingen van de Delek Group, die een deel hebben in het Leviathan- en naburige Tamar-gasreservoirs, beschreef de mogelijkheden als een “regionale markt” en benadrukt het enorme potentieel van in het bijzonder Turkije.

“Wij geloven dat deze markten bestaan,” zei Abu. “We zien de toenemende vraag in de Turkse markt.”

Na de ‘bevriezing’ in de gassector van Israël in 2015, die te wijten was aan de geschillen tussen de regering en de gasbedrijven, verzekerde Abu de deelnemers aan de conferentie dat de werkzaamheden om de ontwikkeling van Leviathan te beginnen onderweg waren. De partners zijn momenteel in een gevorderd stadium van de ondertekening van financieringsovereenkomsten en hebben al bijna een half miljard sjekel in het project geïnvesteerd, zei hij.

Hoewel een groot deel van de discussie rondom de exportvooruitzichten van Leviathan draaide rond de Turkse en Turks-Cypriotische mogelijkheden, zijn er al afspraken gemaakt voor de meer directe regio.

Eind september ondertekenden aandeelhouders van het Leviathanreservoir een overeenkomst van $10 miljard over de toekomstige levering van aardgas aan het Jordaanse Nationale Elektriciteitsbedrijf.

Ondertussen ondertekenden de partners in het naburige Tamar-reservoir, in februari 2014 een overeenkomst van $500 miljoen om 1,8 miljard m³ gas te leveren aan Jordaanse en Arabische ondernemingen gedurende een periode van 15 jaar. Er wordt verwacht dat gas al in december van Tamar naar deze bedrijven gaat stromen, zei Abu.

Amit Mor, president-directeur van de Eco-energie en de gastheer van de conferentie, moedigde ondernemers aan “het potentieel van de regio aan te boren” ondanks de uitdagingen.

“We moeten deze markt scheppen en het hoofd bieden aan fantastische uitdagingen wat betreft verschillende geopolitieke situaties,” aldus Mor, die tevens docent is aan het Interdisciplinaire Centrum in Herzliya.

Wat betreft een oliepijpleiding van Israël naar Turkije, hield Kumbaroglu vol dat dit “een haalbare optie” is, die relatief eenvoudig het vervoer van Israëlisch gas mogelijk kan maken zowel naar Turkije zelf en naar Zuidoost Europa. Hij benadrukte dat deze optie, naast dat het de financieel levensvatbaarste route naar de EU is, ook de prijs van gas aantrekkelijk zou kunnen houden.

“Iedereen wil Israëlisch gas omdat het een nieuwe bron is,” zei Kumbaroglu. “Maar de prijs moet goed zijn. Het moet concurrerend zijn.”

Bron: www.jpost.com

Vertaling: PoF