Media-leugens over nep-martelaren en hongersnoden voeden antisemitisme

Het uitroepen van Israël-hater Mohsen Mahdawi tot held van de vrije meningsuiting,
gekoppeld aan de verspreiding van leugens over de omstandigheden in Gaza, brengt de
Amerikaanse Joden in gevaar.

(7 mei 2025 / JNS)
De ongekende toename van antisemitisme in de hele Verenigde Staten sinds de door Hamas geleide Palestijnse terreuraanslagen in het zuiden van Israël op 7 oktober 2023, heeft een nieuwe realiteit gecreëerd voor Amerikaanse en Joden wereldwijd, vooral voor Joodse studenten op universiteitscampussen. Maar misschien is het meest sinistere aspect van wat zich in de afgelopen 19 maanden heeft ontvouwd niet alleen de manier waarop elite-universiteiten werden omgevormd tot vijandige omgevingen voor Joden.

Het engste deel van deze tragische saga is de manier waarop antisemitische organisaties en activisten, actief bijgestaan door enkele van de meest prestigieuze en machtige media in het land, Joden hebben zwartgemaakt. Ze hebben er alles aan gedaan om de slachtoffers van deze hatelijke campagne ervan te overtuigen dat de mensen die het op hen gemunt hebben eigenlijk tegen antisemitisme zijn, terwijl ze propaganda promoten om Israël en de Joden af te schilderen als kwaadaardige onderdrukkers.

Hoewel dit al de hele tijd het strijdplan is voor diegenen die de terroristen van Hamas aanmoedigen sinds 7 oktober, werd het nog duidelijker in de afgelopen week toen de liberale pers bezig was met een poging om Mohsen Mahdawi, een leider van de menigte die Joden lastigvalt op Columbia University, niet alleen af te schilderen als een martelaar voor de vrijheid van meningsuiting, maar ook als iemand die zich verzet tegen antisemitisme. Dezelfde pers heeft een reeds ontkrachte leugen over Israël die een hongersnood zou veroorzaken in Gaza nieuw leven ingeblazen.

De pers, geleid door gevestigde mediabedrijven zoals The New York Times, CBS News en de kabelzender MSNBC, is van stilzwijgende steun voor de demonisering van Israël en Joden na 7 oktober overgegaan naar actieve deelnemers. Door dit te doen, hebben ze opnieuw aangetoond dat ze de journalistiek en wat er over is van hun geloofwaardigheid, hebben weggegooid voor links activisme.

De impact van hun berichtgeving over de opruiing op universiteitscampussen en de oorlog tegen Hamas in Gaza, die de groepen achter de haatgolf gebruiken als rechtvaardiging voor hun inspanningen, overstijgt de kwestie van het afnemende vertrouwen in de media. Hun journalistieke wanpraktijken zijn de belangrijkste motor geworden achter de intimidatie en belastering van Joden.

Een bendeleider verheerlijken

Mahdawi is het nieuwste voorbeeld van de verliefdheid van de liberale media op mensen die gearresteerd zijn door de Trump-administratie. Mahdawi is een Palestijnse Arabier met een green card en werd vastgehouden tijdens een interview voor zijn aanvraag van het Amerikaans staatsburgerschap als onderdeel van de inspanningen van de regering om hard op te treden tegen buitenlanders die betrokken waren bij de pro-Hamas meutes die het gemunt hadden op Joodse studenten in Columbia.

Het Amerikaanse Ministerie van Justitie deelde de federale rechtbank in Vermont, waar Mahdawi was gearresteerd, mee dat Minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio zijn verblijfsvergunning introk omdat de “activiteiten en aanwezigheid van Mahdawi in de Verenigde Staten het Amerikaanse beleid ter bestrijding van antisemitisme ondermijnen”. Hij merkte ook op dat pogingen om het universitaire leven te verstoren dat Mahdawi leidde aan Columbia “mogelijk het vredesproces ondermijnen dat aan de gang is in het Midden-Oosten.” Beide punten zijn legitieme redenen om Mahdawi uit te zetten, maar een welwillende rechter heeft hem vrijgelaten in afwachting van verdere juridische procedures.

Sinds zijn vrijlating is hij de toast van de media geworden, hij schreef een opiniestuk in The New York Times en was het onderwerp van een profielschets in CBS’s “60 Minutes” programma, waarin hij zich mocht voordoen als martelaar van de vrijheid van meningsuiting en voorvechter van de vrede. Dit verhaal, waarin hij werd afgeschilderd als het onderwerp van vervolging door de regering, werd verder versterkt door berichtgeving op kanalen als NPR. Dat verhaal beweerde in feite dat hij het slachtoffer was van mishandeling door aanhangers van Israël, omdat zij riepen om de vrijlating van de misbruikte gijzelaars die door Hamas waren meegenomen, terwijl Mahdawi op de campus met een megafoon over Gaza aan het tieren was. Mahdawi’s beweringen dat hij tegen antisemitisme is en vrede wil, werden niet betwist. Ondertussen juichten andere ultralinkse verkooppunten zoals New York Magazine hem toe als een held van het anti-Trump en anti-Israël “verzet.”

In tegenstelling tot de manier waarop hij in deze verslagen wordt afgeschilderd, is Mahdawi géén voorstander van vrede. Als leider van de pro-Hamas illegale kampementen en gebouwenbezettingen op Columbia, steunde hij de moorddadige Hamas-aanval op burgers in de Joodse staat en riep hij herhaaldelijk op tot de vernietiging van Israël, een resultaat dat alleen kan worden verkregen door de genocide op haar Joodse bevolking. Zoals een nauwkeuriger artikel in The Free Press opmerkte, was hij persoonlijk betrokken bij verschillende incidenten waarbij hij Joodse studenten lastig viel, waaronder één waarbij hij met een loeiende sirene naar hen blies. Terwijl Columbia Mahdawi een vrijbrief gaf voor zijn wet overtredende activiteiten, werd een Joodse student onderworpen aan disciplinaire maatregelen omdat hij de terrorisme-aanhanger een “Nazi” noemde.

Bovendien heeft hij een geschiedenis van antisemitische uitspraken en steun voor terrorisme die teruggaat tot 2015, toen hij zei: “Ik wil graag Joden doden,” toen hij een scherpschuttersgeweer wilde aanschaffen. Mahdawi heeft nauwe familiebanden met veroordeelde Palestijnse terroristen die hij heeft geprezen als helden en martelaren, in plaats van zich te distantiëren van hun daden zoals iemand die voorstander is van vrede zou doen.

Wat betreft zijn bewering dat hij een voorstander van vrede is, of, zoals hij in een video deed, beweren dat het genocidale gezang “van de rivier tot de zee” geen Joodse genocide betekent, dat is niets anders dan misleiding. Het volstaat om te zeggen dat iemand die denkt dat de enige manier om vrede te bereiken de vernietiging van de enige Joodse staat op deze planeet is, niet serieus moet worden genomen als iets anders dan een fanatieke antisemiet.

Verzet tegen Trump

Niets van dit alles is van belang voor degenen die hem tot martelaar van de “vrijheid van meningsuiting” hebben verheven.

Een deel van de reden hiervoor is partijpolitiek. Veel extreem linkse politici zijn bereid om iedereen die door de regering Trump wordt uitgezet te zien als slachtoffers die door de overheid zijn ontvoerd, in plaats van wetsovertreders en bedreigingen voor de openbare veiligheid. Net zoals Democraten zich schaarden achter de zaak van MS13 bendelid Kilmar Abrego Garcia, zo deed ook Sen. Peter Welch (Dem.-Vt.) dat toen hij Mahdawi in de gevangenis bezocht en vervolgens leugens verkondigde over de opruier die vrede zoekt en het gemunt heeft op Joden.

Helaas ligt dezelfde motivatie ten grondslag aan het besluit van 500 Reform, Conservatieve en Reconstructionistische rabbijnen om een brief te ondertekenen tegen de inspanningen van president Donald Trump om instellingen voor hoger onderwijs te dwingen actie te ondernemen tegen antisemitisme op hun campussen en om de woke linkse ideologieën te laten vallen die de haat tegen Joden aanwakkeren.

Wat hier gebeurt is niet alleen een golf van sympathie voor diegenen die door de regering bedreigd worden met deportatie. Deze pogingen om terreur-aanhangers die hebben georganiseerd en deelgenomen aan misdadige pogingen om Joodse studenten en zelfs leden van de faculteit te intimideren als slachtoffers te behandelen, zijn gekoppeld aan een even oneerlijke berichtgeving in de media over de oorlog die Israël na 7 oktober voert om Hamas uit te roeien.

Velen in de mainstream liberale pers hebben sinds 7 oktober inderdaad gefungeerd als stenografen van Hamas – door flagrant valse statistieken over burgerslachtoffers als waarheid te accepteren, door de genocidale doelen van de islamitische groep te bagatelliseren of te ontkennen en door valselijk te beweren dat de Israël Defense Forces oorlogsmisdaden hebben begaan, terwijl ze in feite meer zorg besteden aan het vermijden van burgerslachtoffers dan enig ander modern leger in de wereld.

De hongersnood mythe

Op dit moment is het belangrijkste anti-Israël gespreksonderwerp in de media een poging om de mythe nieuw leven in te blazen dat er een hongersnood aan de gang is in Gaza. De beschuldigingen aan het adres van de Israëlische strijdkrachten dat ze de Palestijnen opzettelijk zouden uithongeren, zijn al aan de gang sinds het begin van de oorlog, ook al hebben de Verenigde Naties, die zeer vijandig staan tegenover de Joodse staat, toegegeven dat dit niet waar is.

Maar omdat Hamas weigert de resterende Israëlische gijzelaars vrij te laten en ook niet bereid is de wapens neer te leggen en de controle over de Strook op te geven, heeft Israël de toevoer van hulp naar gebieden die door de terreurgroep worden gecontroleerd, stopgezet. Het is ook van plan om de controle over de distributie van voedsel en brandstof in de kustenclave over te nemen om te voorkomen dat Hamas het grootste deel ervan blijft stelen ten koste van de Palestijnse bevolking in Gaza.

De Palestijnen in Gaza lijden onder de voortzetting van de oorlog die Hamas op 7 oktober begon, maar er is géén bewijs voor hongersnood of iets dat daar ook maar in de buurt komt. Toch negeren kranten als de Times deze feiten om een verhaal te blijven pushen over Israëli’s die Palestijnen onderdrukken. De verantwoordelijkheid voor deze situatie ligt bij de terroristen, niet bij de natie die ze aanvielen. Niettemin zijn de beweringen over een humanitaire catastrofe grotendeels onderdeel van een poging om de islamitische groepering de controle te laten behouden, iets dat ervoor zal zorgen dat de Joodse staat nog meer barbaarse wreedheden te verduren zal krijgen zoals die waarmee deze strijd begon. De enige manier om de situatie te verlichten is niet om de belegering van Hamas op te heffen, maar om haar overgave af te dwingen.

Ondertussen doet de opruiende berichtgeving over Gaza méér dan het imago van Israël schaden, terwijl het de Palestijnen grotendeels een vrijbrief geeft voor hun voortdurende pogingen om Joden af te slachten. De mythes over “genocide” of “hongersnood” die aan de gang zijn, zijn ook wind in de zeilen van de aanhangers van Hamas en hun campagne tegen Joden. Zonder de wijdverspreide publicatie en verspreiding van onwaarheden over Israëlische acties uit zelfverdediging, zou het moeilijk, zo niet onmogelijk zijn voor mensen zoals Mahdawi om weg te komen met hun onverdraagzame misdaden. Noch zou hij als een held behandeld worden, ware het niet dat liberale media geloof hechten aan het misleidende verhaal over de Israëlische acties, om uiteindelijk de verantwoordelijken voor 7 oktober vrij te pleiten, evenals diegenen, zoals Mahdawi en andere Palestijnen, die dergelijke barbaarse misdaden blijven toejuichen.

De omarming door de media van verhalen over een valse hongersnood en valse martelaren onder diegenen die voor deportatie in aanmerking komen, heeft een denkwijze gelegitimeerd bij veel Amerikanen die Joodse rechten en Joodse levens als onwaardig van respect of bescherming beschouwen. Het is al erg genoeg dat Mahdawi weg mag komen met misleidende informatie over zijn criminele acties en giftige overtuigingen over Israël, en dat nieuwsorganisaties Hamas vrijpleiten voor de gevolgen van de oorlog die het heeft ontketend. Maar het is de acceptatie van het Hamas-verhaal over Gaza en scholen zoals Columbia die de sleutel vormen tot de toename van Jodenhaat.

Voor “zogenaamde” progressieven die ondergedompeld zijn in ideeën zoals de kritische rassentheorie, intersectionaliteit en kolonisten-kolonialisme, is de delegitimering van de Amerikaanse Joden het onvermijdelijke gevolg van hun aanvallen op de Joodse staat. Ondanks de lippendienst die wordt bewezen aan de veroordeling van Jodenhaat, zal het onmogelijk zijn om het antisemitisme te verslaan zolang grote journalistieke verkooppunten deze leugenachtige campagne BLIJVEN ondersteunen.

Jonathan S. Tobin is hoofdredacteur van JNS (Jewish News Syndicate).

Bron: JNS
Foto: Karel van Essen