Graffiti in Teheran signaleert instorting: Is dit het einde van het tijdperk Khomeini?

Door: Tania Curado-Koenig

14 juni 2025

In de vroege uren van een recente ochtend in Teheran verscheen er karmozijnrode graffiti op een bleke stenen muur. De boodschap, geschreven in Farsi, luidt: “We ruiken de herfst.”

Onder de zin staart een tekenfilmgezichtje met brede ogen voor zich uit, dat de schok, anticipatie en angst lijkt op te vangen die nu door de hoofdstad gieren. Dit is meer dan een daad van vandalisme. Het is een waarschuwing. Een signaal. Een weerspiegeling van een regime dat aan de rand van de afgrond staat.

Al meer dan vier decennia dwingt de Islamitische Republiek Iran haar gezag af door een mengeling van religieuze controle en politieke onderdrukking. Maar vandaag de dag is die controle in heel Iran zichtbaar aan het afbrokkelen. Van de straten van Shiraz tot de campussen van Teheran, gefluister van onvrede is uitgegroeid tot een golfbeweging.

De graffiti wijst op iets diepers: een verschuiving, niet alleen in het publieke sentiment, maar ook in de spirituele sfeer. Dit is niet zomaar een opstand. In de ogen van velen is dit het begin van het einde van het Khomeini-tijdperk – het ideologische en theologische regime dat in 1979 werd geboren en werd geleid door angst, toezicht en valse vroomheid.

De tekenen zijn overal. Vrouwen die hun hijabs verbranden op openbare pleinen. Ondergrondse kerken groeien met ongekende snelheid. Studenten en activisten die zowel de staatspropaganda als de klerikale verhalen die het Iraanse leven al generaties lang domineren, verwerpen.

Terwijl westerse leiders nucleaire onderhandelingen en sanctiemaatregelen overwegen, vindt er in Iran een ander soort afrekening plaats. De bevolking roept niet langer alleen maar om hervormingen – ze zet zich schrap voor de ondergang.

Volgens Bijbelse profetieën waar voorbidders en Midden-Oosten waarnemers naar verwijzen, neemt Iran – in de Schrift Elam genoemd – een unieke plaats in de geschiedenis in. De profeet Jeremia schrijft: “Ik zal Mijn troon in Elam zetten en haar koningen en ambtenaren vernietigen… Toch zal Ik het lot van Elam in de komende dagen herstellen.” (Jeremia 49:38-39)

Voor degenen die de gebeurtenissen door een profetische lens interpreteren, is de val van het huidige regime niet alleen politiek. Het is goddelijke gerechtigheid. En de graffiti die overal in Teheran te zien is, bewijst dat zelfs mensen in het land dit kunnen voelen.

Zo voelt profetie. De atmosfeer verschuift voordat de krantenkoppen het in de gaten hebben. Voorbidders voelen aan wat generaals en journalisten pas later zullen bevestigen. Ik geloof dat we nu al leven in het moment dat zal worden bestudeerd als een keerpunt. Wat nu nog gefluister is op de muren van Teheran zal binnenkort donderslagen zijn in de hele regio.

Het Iraanse regime heeft lang zijn macht behouden door een berekende mix van theologie en geweld. Maar het gezag lijkt nu broos. Gewelddadig optreden heeft de wrok alleen maar aangewakkerd en de toenemende zichtbaarheid van anti-regime boodschappen – zoals de ondervragende graffiti – wijzen op een groeiende onbevreesdheid onder de burgers.

Ik merk op dat het gebruik van zinnen als “we ruiken de val” een bevolking weerspiegelt die niet langer gewoon boos is, maar verwachtingsvol. Ineenstorting is volgens mij niet een kwestie van of, maar wanneer.

Dit komt op een moment dat de geopolitieke spanningen toenemen. Iraanse gevolmachtigden worden steeds actiever in het Midden-Oosten. In eigen land hebben inflatie, sancties en watertekorten het dagelijks leven voor velen ondraaglijk gemaakt.

Te midden van deze crises komt er een geestelijke onderstroom op gang die volgens velen doet denken aan Daniël 10. In dat hoofdstuk bidt en vast de profeet Daniël 21 dagen lang terwijl er een hemelse strijd woedt over Perzië. In dat hoofdstuk bidt en vast de profeet Daniël 21 dagen lang terwijl er een hemelse strijd woedt over Perzië.

Ik roep op tot een soortgelijke reactie. “Laten we bidden als Daniël,” roep ik op. “Laten we vasten, voorbede doen en roepen tot het vorstendom achter dit regime is neergehaald.”

De toekomst van Iran blijft onzeker. Maar één ding is duidelijk: de geur van instorting hangt in de lucht. En het blijft niet langer beperkt tot gefluister in het donker. Het staat op de muren van Teheran geschreven zodat iedereen het kan zien.

Bron: https://watch.org/node/132077

Door: Tania Curado-Koenig