De aliyah van het echtpaar Evers

Het is zo’n een jaar geleden, 1 augustus 2021, dat opperrabbijn Evers en zijn vrouw emigreerden naar het beloofde land. Het is niet alleen het land van JHWH, maar ook het land waar al zes van hun kinderen wonen. Van de overige vier kinderen woont het merendeel in Nederland en woont één van hen in Londen. Zelf wilde het echtpaar Evers graag in de stad Jeruzalem gaan wonen, wat hen ook is gelukt.

Door Philip van den Berg

Jeruzalem

Sinds hun aliyah naar Israël wonen Raphael en Channa Evers in een mooie stadswijk met de naam Rechavia. In de nabije omgeving van deze wijk is ook een goed bekendstaand leercentrum gevestigd. Een plek waar Evers les kan gaan geven. Hierover zei hij al eerder, in een interview met het Nieuw Israëlitisch Weekblad, het volgende: ‘Het was altijd al een droom. Daar wordt het jodendom echt geleefd, ook qua leren en religieuze ontwikkeling, ook als het gaat om ingewikkelde Talmoedische discussies.’

In het verleden had Raphael Evers een volle agenda, mede vanwege zijn functie als opperrabbijn met de daarbij behorende taken, verplichtingen en werkzaamheden. Een functie die hij in 2016 had aanvaard. Vanaf dat moment, tot aan hun vertrek vorig jaar naar het beloofde land, woonde het echtpaar, Raphael en Channa Evers, in de Duitse stad Düsseldorf.

Overwegingen

De keuze voor hun terugkeer naar Israël is, zoals hijzelf ook aangeeft, gegrond op theologische motieven. Zij zijn beiden ervan overtuigd dat binnen niet al te lange tijd de wereld zich zal keren tegen het land van melk en honing, haar Joodse inwoners en in het bijzonder de stad Jeruzalem. Wanneer het zover is dan willen zij daarbij zijn. Ook om te laten zien dat zij achter hun land en volk staan, want zij beiden zijn niet bang voor wat komen gaat.

Interessant is zijn verhaal achter zijn theologische beweegredenen. Hij triggert zijn toehoorders door uit te spreken dat het volk van God vlak voor het aanbreken van de vijfde ballingschap staat. Vervolgens zal na deze periode, volgens de opperrabbijn, de Messias Zich openbaren. Een boeiende en gewaagde uitspraak waarbij Evers zich baseert op de geboorte van Ismaël (Gen. 16). De bronnen die hij hiervoor gebruikt, met betrekking tot de onderbouwing van zijn visie, zijn onder meer de mystieke commentaren op de Thora (de Zohar) en de vele profetieën uit de Bijbel.

Raphael Evers is zich ervan bewust dat niet iedereen zijn kijk en visie deelt met betrekking tot de nabije toekomst. Zelf vindt de opperrabbijn dit geen enkel probleem. Wat voor hem wel een voldongen en onomstotelijke feit is, betreft de houding van vele Westerse landen en hun media. Zij schetsen telkens een beeld dat de Palestijnen het slachtoffer zijn en dat telkens weer Israël de agressor zou zijn. Helaas vergeet de Westerse media, zo betoogt Evers, dat elk land het recht heeft om zich te verdedigen tegen aanvallen van buitenaf en/of van binnenuit.

Studies en werkzaamheden

De opperrabbijn zelf volgde in het verleden twee universitaire studies, namelijk: psychologie en fiscaal recht. Tevens ontving hij eind jaren tachtig de bevoegdheid van verscheidene vooraanstaande Joodse geestelijken om als rabbijn op te treden. Desbetreffende rabbinale bevoegdheid ontving Evers bijvoorbeeld van de Nederlandse emeritus opperrabbijn Meïr Just, de rabbijnen Nechemia Zalman Goldberg en Moshe Halberstam en nog enkele andere vooraanstaande Joodse geestelijke leiders.

Opperrabbijn Evers

Behalve het feit dat Raphael Evers actief was als opperrabbijn, zette hij zich ook vol enthousiasme in als studiecoördinator en rector van het Nederlandse Israëlitisch Seminarium. Dit seminarium fungeert als opleidingsinstituut voor Joodse leraren, leraressen en rabbijnen. Vanuit die invalshoek schreef de veelzijdige opperrabbijn Raphael Evers regelmatig artikelen voor verscheidene vakbladen, tijdschriften en kranten. Ook gaf hij met enig regelmaat lezingen en commentaar voor radio- en tv-uitzendingen over (actuele) Joodse onderwerpen, gebeurtenissen en de Thora.

Antisemitisme

In het gesprek uit de opperrabbijn ook zijn ongerustheid over het groeiend antisemitisme, zowel in vele moslimlanden als in Europa. Hierover merkt Evers op dat het niet gaat om de islamitische religie ‘an sich’. Wel geeft hij aan op dat het grootste gevaar komt van de zeer agressieve radicale groeperingen binnen de islam, opdat zij religie vermengen met politiek. Hetzelfde geldt voor de Westerse wereld. In het eerdergenoemde interview met het NIW plaatste Evers hierover de volgende opmerking: ‘Ik voel steeds sterker dat er voor Joden minder ruimte is in Europa. En die tendens begint nu ook al in Amerika. Talmoedisch gezien leven we in de overgang van de vierde naar de vijfde galoet (diaspora) en de terugkeer naar Israël. … … … Ik ken jongeren hier die bewust wegblijven van sociale media, omdat ze anders alleen maar depressief worden van de antisemitische berichten die ze zien langskomen.’

Wat betreft Europa merkt Raphael Evers verder op dat de groeiende Jodenhaat ook samenhangt met zijn kijk op het feit dat in de laatste ballingschap allerlei krachten zich tegen Israël zullen keren. Op dit moment worden in het beloofde land ook vele woonwijken gebouwd voor de Joden die steeds vaker uit Europa (willen) vertrekken. Vele Joden voelen zich in Europa absoluut niet meer veilig en zien ernaar uit om als nieuwkomers in het beloofde land verwelkomd te worden. Een keuze die ook Raphael en Channa Evers hebben gemaakt en waar zij geen seconde spijt van hebben.