EU weigert Palestijnse NGO’s op te heffen ondanks hun steun aan terreurorganisaties

Onlangs werd de EU door Israël geïnformeerd over zes Palestijnse niet-gouvernementele organisaties (NGO’s). Zij brengen, volgens Israëlische bronnen, de veiligheid van haar inwoners in gevaar. Helaas negeert en ontkent de EU desbetreffende boodschap. Maar waarom neemt de EU desbetreffende informatie niet serieus en verbreekt ze deze partnerschappen niet? Daarbij doet de EU alsof de beschuldigen onjuist zijn.

Door Philip van den Berg

Jammer genoeg doet de EU, zoals aangegeven, alsof de beschuldigen onjuist zijn. Het is daarom noodzakelijk als relevant om helder te krijgen waarom de EU niet openstaat en objectief omgaat met de ontvangen informatie en gegevens over de Palestijnse NGO’s en hun banden met diverse Palestijnse terreurorganisaties?

Onderlinge banden

De primaire reactie van de EU komt allereerst voort vanuit de jarenlange en nauwe verwevenheid tussen de EU, de Palestijnse Autoriteiten en de vele Palestijnse NGO’s. Een intensieve band die is ontstaan vanwege het verkrijgen van ‘groen licht’ om te opereren als een door de EU erkende NGO-organisatie, met alle daarbij behorende officiële stempels en verklaringen. Het ontstaan van een dergelijke onderlinge band creëert automatisch een bepaald automatisme, een mate van afhankelijkheid en een onderlinge wisselwerking. Dit alleen vanwege de informele kanalen die in de afgelopen decennia zijn ontstaan, waar middels dergelijke contacten uitwisseling plaatsvindt van allerlei informatie en gegevens. Kortom, waardevolle bronnen die van belang zijn voor de betrokken partijen.

Objectiviteit

Een ander belangrijk aspect is het gegeven dat de Europese Unie, met haar vele politieke tentakels, door een gekleurde politieke koker kijkt. Dit grotendeels vanwege de politieke kleur en visie van de Europese Commissie, wat mede bijdraagt aan een eenzijdig beleid en een kritiekloze houding bij de EU inzake Israël en de kwestie met de Palestijnen.

Een dergelijke houding en werkwijze werd bevestigd en kwam opnieuw tot uiting in een gezamenlijke EU-verklaring van 12 juli jl. In desbetreffende toelichting sprak de EU uit, waaronder ook Nederland, dat Israël geen relevante informatie had verstrekt wat mogelijk zou kunnen leiden tot verandering van het huidige EU-beleid. Ofwel, er zijn geen voldoende en noodzakelijke beweegredenen om het huidige beleid, waaronder het financieren van de vele Palestijnse NGO’s met tientallen miljoenen euro’s, te wijzigen en te rechtvaardigen.

Verdedigbaar?

Een dergelijk EU-besluit is niet uit te leggen binnen Europa en sowieso niet te verdedigen. Waarom? Het antwoord hierop is kinderlijk eenvoudig en veelzeggend ten aanzien van het Europees Parlement, de Europese Commissie en de vele andere EU-instanties met al haar leden. In de afgelopen jaren toonde Israël klip en klaar aan dat geld vanuit de EU, dat liep via verschillende Palestijnse NGO’s, werd ingezet voor onder meer het rekruteren, het opleiden van terroristen en allerlei andere terroristische activiteiten.

Openbaar

Opvallend is dat de informatie en gegevens vanuit Israël gewoon toegankelijk is via allerlei openbare bronnen, waaronder de relatie tussen Palestijnse NGO’s en diverse Palestijnse terreurorganisaties. Een voorbeeld hiervan betreft het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP). Onderzoek naar het functioneren van NGO’s, via NGO-Monitor-onderzoek, maakt duidelijk dat minimaal zeventig personen een dubbele pet op hebben, zowel binnen verschillende Palestijnse NGO’s als binnen de PFLP.

Alleen al de arrestatie van minimaal tien van deze functionarissen binnen enkele Palestijnse NGO’s vanwege terreuractiviteiten is veelzeggend. De verwevenheid tussen Palestijnse NGO’s en Palestijnse terreurorganisaties is overduidelijk. Deze band is opnieuw bevestigd door een video. Daarop verschijnen een groot aantal Palestijnen, van verschillende door de EU gefinancierde NGO’s, bij een PFLP-herdenkingsbijeenkomst in Ramallah.

 

Realiteit

Een enkele keer ondernemen sommige EU-landen zelf actie om inzichtelijk te krijgen hoe de lijnen lopen tussen Palestijnse NGO’s en Palestijnse terreurorganisaties. Een voorbeeld hiervan is Nederland. Dit land onderzocht, op verzoek van de regering, hoe de geldstromen liepen van de Union of Agricultural Work Committees (UAWC), een Palestijnse NGO-organisatie. Uit het onderzoek bleek dat geld vanuit Nederland terecht kwam bij enkele medewerkers van UAWC. Vreemd, want desbetreffende personen waren betrokken bij de moordaanslag op de familie Schnerb, waar de 17-jarige dochter bij omkwam.

Kwalijke houding

Ondanks dat Israël de EU regelmatig informeert over de dubbele en schijnheilige houding van Palestijnse NGO’s, blijft de EU maar geld overmaken naar Palestijnse NGO’s die gelieerd zijn aan verschillende terreurorganisaties. Dit blijkt uit onderzoek van Gerald M. Steinberg, emeritus-professor politieke wetenschappen, en Liora Rosenblatt, werkzaam bij het NGO-Monitor. Daarbij maakten beiden duidelijk dat dit slechts het topje van de ijsberg is van het vele EU-geld dat Palestijnse NGO’s krijgen toebedeeld.

Hypocriet?

Desondanks rechtvaardigt de EU haar beleid, het financieel ondersteunen van Palestijnse NGO’s, onder meer op basis van mensenrechten, internationale vrede en burgerlijk recht. Helaas vergeet de EU, zoals beide onderzoekers aangeven, dat deze NGO’s zich juist richten op het streven en het behalen van haar politieke doeleinden: het realiseren van de vernietiging van de staat Israël. Daarbij is de doelstelling van een NGO het onderhouden van een belangeloze relatie tussen de betrokken partijen. Een houding en positie die vele Palestijnse NGO’s naast zich hebben neergelegd en inruilden voor een rol als tussenpersoon, zoals beide onderzoekers betogen. Ofwel, zij verrichten bepaalde diensten voor een tegenprestatie. Echter, de vraag is: ‘Wat proberen Steinberg en Rosenblatt hiermee te duiden?’

Influencers

Voor de EU met haar vele nevenorganisaties zijn NGO’s bronnen die van belang zijn omdat zij hen op informele wijze voorzien van informatie, onder meer op het terrein van het buitenland. Hierdoor kunnen NGO’s indirect, linksom of rechtsom, discussies over verschillende thema’s beïnvloeden en bespelen. Ook kunnen zij informeel druk uitoefenen op de betrokken landen, bijvoorbeeld Israël en/of de EU. Juist ook op heel gevoelige thema’s zoals: de Gazastrook, terreur, het nederzettingenbeleid en aanverwante politieke onderwerpen.

Gemakzucht

Bovenstaande toelichting maakt duidelijk dat in ieder geval de Europese Raad en de Raad van Ministers het weinig interesseert hoe het geld van de EU, eigenlijk het geld van alle inwoners van Europa, besteed wordt. Nog minder interesse tonen zij op de vraag: ‘Waar komt het EU-geld uiteindelijk terecht?’. Indien zij meer aandacht besteden aan beide onderwerpen dan zouden zij hopelijk hard op de rem trekken om iedere vorm van indirecte financiële steun aan terroristische Palestijnse organisaties tegen te gaan.

Utopie

Aan de andere kant, de vele Europese ambtenaren en functionarissen misbruiken hun positie binnen de vele informele politieke kanalen en organisaties om hun eigen politieke kleur en visie vorm te geven. Niet zozeer vanwege het bevorderen van democratische waarde’, voor recht en gerechtigheid en/of het creëren van een politiek en maatschappelijk middenveld. Integendeel, de afgelopen decennia is kristalhelder geworden dat het investeren in dit soort Westerse thema’s gebaseerd is op illusies, vertekende vooronderstellingen en verwrongen historische besef van het verleden en op het Midden-Oosten. Afsluitend mag duidelijk zijn dat investeren in Palestijnse NGO’s zowel onhoudbaar als onverantwoord is.