Herdenking Februaristaking 1941 bij de Dokwerker

Waarom? Enkele dagen daarvoor trad de bezetter hard op tegen de Joodse bevolking, want op 22 en 23 februari 1941 dreven leden van de Duitse Ordnungspolizei Joodse mannen bijeen op het Jonas Daniel Meijerplein in Amsterdam. Z’n 400 jonge joodse mannen, ergens in de leeftijd van 18 tot 35 jaar, werden vaak met geweld in vrachtwagens geduwd en gedeporteerd.

Deze anti-Joodse actie riep bij een groot deel van de Amsterdamse bevolking irritatie en ongenoegen op en de bestuurders van de tram in Amsterdam legden als eersten hun werk neer. Hieraan gaven steeds meer mensen gehoor en breide de werkweigering zich als een vlek uit over Noord-Holland, richting de Zaanstreek, de steden Haarlem, Velsen. Maar ook in andere provincies gingen mensen staken, zoals in de steden Utrecht, Hilversum en Weesp.

Dit leidde tot grote boosheid bij de Duitse bezettingsmacht en haar leiders. Maar met grof geweld sloegen de Duitsers de staking neer door meedogenloos geweld. Omdat de Duitsers grof geweld toepasten, leidde dit ertoe dat bijna 10 mensen overleden, zo’n dertig mensen zwaargewond raakten en een grote groep stakers gevangen werd genomen. Een groot deel van deze groep stakers verdween richting nazi-Duitsland en velen van hen kwamen om het leven in een van de vele Duitse tuchthuizen of concentratiekampen.

De stad Amsterdam moest een boete van ongeveer 15 miljoen gulden betalen. Een ander gevolg was dat de bezetter een groot aantal ambtenaren ontsloeg. Gelijktijdig werd de toenmalige burgemeester van Amsterdam, dhr. W. de Vlugt, vervangen door een Duitsgezinde NSB-er, dhr. Edward J. Voute. Enkele andere steden, waaronder Hilversum en Zaandam, dienden eveneens een groot bedrag aan de bezettingsmacht te betalen.