Het gevecht om de identiteit van de staat Israël

Opvallend is dat de voormalige president Trump een heel ander geluid laat horen. Hij beschuldigd juist veel Joden in Amerika ervan dat zij ontrouw zijn aan Israël, het beloofde land van God.

Waarom, steeds meer Amerikaanse Joden laten Trump vallen en steunen hem niet meer in zijn politieke keuzes en handelen, juist ondanks zijn steun op allerlei manieren aan het land Israël ten tijde van zijn presidentschap. Trump verwijst in zijn toespraken onder meer naar de erkenning van Jeruzalem als de hoofdstad van Israël, de erkenning van de Israëlische soevereiniteit m.b.t. de Golanhoogte en het verhuizen van de Amerikaanse ambassade naar de stad Jeruzalem.

Zoals gezegd, de huidige president van de VS slaat een heel andere toon aan. Onlangs beschuldigde hij premier Netanyahu en zijn kabinet van het ontrouw zijn aan de Joden in Amerika. Hij maakte ook duidelijk dat premier Netanyahu voorlopig geen uitnodiging ontvangt voor een bezoek aan het Witte Huis. Over de kwaliteit en het niveau van de democratie in Israël deed president Biden de volgende uitspraak: ‘Net als veel sterke aanhangers van Israël maak ik me grote zorgen. En ik ben bang dat ze dit duidelijk krijgen. Op deze weg kunnen ze niet verder. En dat heb ik min of meer duidelijk gemaakt. Hopelijk handelt de premier zo dat hij gaat proberen een echt compromis uit te werken. Maar dat valt nog te bezien.‘

Hierdoor komt de vraag naar boven drijven in hoeverre beiden landen en hun politieke leiders zich dienen te mengen in elkaars binnenlands beleid. Volgens de huidige president van de VS mengt hij zich niet in de interne aangelegenheden van het land Israël. Het enige wat ik duidelijk maak is het standpunt van de VS en onze kijk op bepaalde juridische vraagstukken. Biden roept de Joden in de VS op om zich te mengen in de Israëlische politiek. Maar deze uitspraak was juist de bottleneck waarop Biden werd aangesproken.Want in hoeverre kan een president van een land een oproep rechtvaardigen die de Amerikaans-joodse gemeenschap in de VS oproept zich te mengen in binnenlandse kwesties die spelen in het land Israël door zich actief te mengen in het politieke leven in het land Israel?  Zelf ziet Biden dit niet als een probleem. Hij zegt hierover: ‘Zij kenen het Amerikaans-Joods standpunt tegen de herziening van de rechterlijke macht. Als de regering de hervorming hoe dan ook doorzet tegen de wensen van de Amerikaans-joodse gemeenschap in, dan is dat een vorm van Israëlische ontrouw aan de diaspora.’ 

Je zou kunnen geloven – zoals velen die tegen de hervorming zijn, zowel in Israël als in de VS – dat het goed en zelfs noodzakelijk is dat de president Biden tussenbeide komt, en dat Israël Uncle Sam nodig heeft om zichzelf te redden. Alleen, hoe je het wendt of keert, is dat door dergelijke houding en uitspraken de VS klip en klaar een bepaalde kant kiest. Als de Amerikaanse president zegt ‘ze kunnen niet doorgaan op deze weg’, en meteen daarna duidelijk maakt dat hij de Israëlische premier niet uitnodigt in het Witte Huis, bemoeit hij zich ermee en probeert hij het beleid te beïnvloeden. Want: ‘wanneer krijgt Netanyahu een uitnodiging?’ Indien zijn beleid overeenkomt met wat Biden denkt dat het zou moeten zijn.

Iedereen dient zich te realiseren dat dit alles niet alleen gaat over een kwestie inzake de bevoegdheden en de grenzen van de rechterlijke macht. Want velen vergeten dat dit alles veel dieper gaat. Het is tevens een zeer emotionele kwestie, want, zoals aangegeven, het raakt ook de harten en de levensbeschouwelijke visies van de Israëlische bevolking en hun kijk op de vormgeving en inhoud van het land waarin zij oud willen worden. Kortom: ten diepste gaat het om de identiteit van het land en haar bevolking, zoals: seculier vs haredi, liberaal vs conservatief, hoogopgeleid en rijk vs eenvoudig en arm, modern vs traditioneel.