Is er sprake van genocide door het Israëlische leger?

In de afgelopen maanden viel tijdens de oorlog in Gaza als gevolg van de wrede terreuraanval van Hamas op Israël vele doden en gewonden. Niet alleen onder de Israel Defense Force, de verschillende Palestijnse terreurbewegingen, de bevolking van Israël, maar zeker ook onder de burgers van Gaza. In het verlengde hiervan melden kranten dat allerlei (inter)nationale organisaties en stichtingen Israël beschuldigen van genocide. Hiermee wekken zij de indruk alsof het doel van het Israëlische leger en haar militairen is om zoveel mogelijk slachtoffers te maken. Integendeel, want hoewel het aantal doden onder de Palestijnse bevolking aanzienlijk is, vinden in Gaza geen massamoorden plaats om de bevolking aldaar uit te roeien.

Genocide?

Dit blijkt ook uit een ingezonden artikel van de bekende advocaat Geert-Jan Knoops, een internationaal erkend en bekend pleitbezorger. Hij reageert hiermee op de voorlopige uitspraak van het Internationaal Gerechtshof, die een voorlopig oordeel uitspraak inzake de houding en werkwijze van de staat Israël in de de oorlog in Gaza, zogenaamd tegen de Palestijnse bevolking. Volgens Zuid-Afrika, die de zaak aanhangig maakte, zou door de Israëlische militaire operaties sprake zijn van genocide door Israël tegen de Palestijnen. Het verzoek was om de staat Israël op het matje te roepen, hen te veroordelen en om alle militaire operaties door het IDF te doen staken.

Algemene spelregels

Geert-Jan Knoops wijst in zijn artikel erop dat helemaal nog niet vaststaat dat er sprake is genocide. Dat is een vraag die later in het onderzoek nader wordt onderzocht. Wel oordeelde de meerderheid van de rechters, 15 tegen 2, dat Zuid-Afrika misschien een punt heeft in deze kwestie. Dit leidde bij het Internationaal Gerechtshof tot het intrappen van een groot aantal open deuren, want alle landen die betrokken raken in een oorlog dienen zich hieraan te houden. Als lezer moet u denken aan: het minimaliseren van schade aan burgerobjecten, het toelaten van humanitaire hulp, het voorkomen van slachtoffers onder de burgerbevolking en andere gelijksoortige internationale afspraken.

Zwart op wit

Israël overtuigde het Internationaal Gerechtshof van het feit dat de staat Israël haar leger al vanaf het begin van de oorlog tegen de terreurorganisatie Hamas, na hun gruwelijke aanval op Israël, hierover informeerde. Niet zomaar even tussen neus en lippen door. Het Israëlische leger en haar militairen zijn met grote regelmaat schriftelijk op de hoogte gebracht van de militaire regels waaraan zij zich zo veel mogelijk moeten houden.

Kernvraag

Centraal staat echter de vraag in hoeverre het gerechtshof het verzoek van Zuid-Afrika wel of niet in behandeling dient te nemen. Mede omdat, zoals een van de rechters van de zeventien rechters al aangaf, dat op dit moment er geen bewijs bestaat dat sprake zou zijn dat Israel genocide pleegt in Gaza. Waarom? Het antwoord hierop is dat het desbetreffende land, in dit geval Israël, geen enkele intentie heeft om de Palestijnse bevolking uit te roeien of grotendeels te vernietigen, vanwege religie, ras of nationaliteit. Aan een van deze voorwaarden moet worden voldaan indien er sprake zou zijn van genocide.

Uitzonderlijk?

Het genocideverdrag van 1948 enkele jaren na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust, komt pas in beeld bij zeer uitzonderlijke gebeurtenissen en situaties. Want uit al het bewijs moet blijken dat Israël niet alleen de intentie heeft tot, maar ook daadwerkelijk actief bezig is met het uitroeien van een bepaalde bevolkingsgroep. Niet alleen door landen die het land Israël het liefst zo snel van de aardbodem zien verdwijnen, maar voor alle landen wereldwijd. Kortom, een dergelijke vraag moet boven iedere twijfel verheven zijn. Een verwijt waar in de huidige oorlog tegen de terroristen van Hamas in Gaza geen sprake van is.

Lastig

Dat het soms misgaat in het heetst van de strijd kan misgaan is een feit, dat een menselijke fout tot onnodige slachtoffers kan leiden is ook bekend. Daarbij is het een gegeven dat Hamas en andere Palestijnse terreurorganisaties bewust zich mengen onder de burgers. Eveneens dat terroristen van Hamas zich verstoppen in openbare en publieke gebouwen, zoals ziekenhuizen, gebedshuizen en scholen. Vanuit deze ‘beschermde plekken’ voert Hamas met grote regelmaat aanvallen uit op de militairen van het Israelisch leger. Zij laten zoiets natuurlijk niet onbeantwoord. Niet door blind, lomp en willekeurig alles onder grof militair geweld onder vuur te nemen. Integendeel, maar door tijdens dit soort lastige situaties militaire keuzes en overwegingen te maken, die de levens de Palestijnse burgers het minst in gevaar brengt en het minst aantal mogelijke slachtoffers kost onder de onschuldige Palestijnse burgers.

Militaire operatie(s)

Wat betreft het verzoek van Zuid-Afrika dat de staat Israël haar militaire operaties moet staken, daarover werd met geen woord gerept door het Internationaal Gerechtshof. Volgens de jurist Knoops blijkt daaruit het volgende, zoals hij betoogt in zijn (opinie)artikel. Hij schrijft hierover het volgende: ‘Hiermee erkent ‘het gerechtshof impliciet het recht van Israël om zich te verdedigen tegen Hamas en acht het de militaire operaties om Hamas uit te schakelen niet onrechtmatig.’ In het verlengde hiervan betekent dit eveneens dat landen die Israël van de nodige (militaire) middelen voorziet, niet in strijd zijn met het internationaal recht.

Dubbele agenda

Desondanks deden Zuid-Afrika en haar regering alsof er sprake zou zijn van een overwinning van het internationaal recht. Gelukkig is hier geen sprake van. Wel valt op dat deze uitspraak een mogelijke opening biedt voor uitholling van het begrip genocide. Een ontwikkeling die jammer genoeg ook plaatsvond bij termen als fascisme, nazisme en nationalisme. De zinsnede ‘voorlopige genocide holt het begrip genocide uit en verwordt daarmee wederom een speelbal in de handen van de internationale politiek en haar dubbele agenda’s.

Deel dit artikel