Bijna een half jaar geleden was de 77-jarige Margalit Mozes één van de gegijzelden die tijdens de wapenstilstand van enkele dagen werd vrijgelaten door Hamas. Enkele dagen geleden vertelde zij voor het eerst publiekelijk over deze moeilijke en psychisch zware periode. Op Channel 12 zei ze hierover: ‘Ik heb vijftig dagen niet kunnen slapen.’ Hieronder volgt een kort verslag van haar ontboezemingen.
Breiwerk
Ik herinner me dat ik op die bewuste dag, zaterdagochtend 7 oktober, zat te breien. Plotseling hoorde ik geweerschoten. Op een gegeven moment hoorde gerinkel van glas, werd er nog steeds geschoten en hoorde ik ook mensen Arabisch spreken en zei ik in het Arabisch: ‘Niet op mij schieten!’ Gelukkig lachte Margalit tijdens het interview op Channel 12, maar tijdens de anderhalve maand dat zij gegijzeld was door Hamas, had ze het soms heel moeilijk. Zij zegt hierover: ‘Ik heb vijftig dagen niet kunnen slapen. Niet zozeer vanwege angst of het gevaar, maar als voormalig kankerpatiënt slaap ik normaliter met een beademingsapparaat, alleen werd die mij afgenomen tijdens mijn ontvoering door één van de terroristen van Hamas.‘
Op naar Gaza
Tijdens de ontvoering brachten de terroristen Margalit Mozes naar Gaza. Iets wat snel zal snel in de gaten had. De betreffende weg was haar na al die jaren wel bekend, want jaren terug ging ze nog weleens naar het het strand nabij Kahn Younis, een plaats in de Gazastrook. De laatste jaren woont ze in Nir Oz, de kibboets waar veel bewoners in koele bloede werden vermoord door de grootscheepse terreuraanval van Hamas op Israël en haar burgers.
Stil zijn!
Ook gaf ze aan dat de terrorisen de grote groep gegijzelden opdeelde in kleinere groepen. Haar groep bestond uit een groot aantal ouderen, waaronder haar ex-partner. De gehele groep bewoog voornamelijk ondergronds in de vele tunnels van Hamas. ‘Regelmatig schreeuwden onze bewakers dat we stil moesten zijn en niet te luid mochten praten.’ Waarom weet ik niet, misschien gewoon om hun eigen angsten te onderdrukken?’
Weerwoord
Natuurlijk beleefden ze met elkaar angstige momenten, maar over het algemeen was en is Margalit Mozes niet bang , zoals ze ook aangaf tijdens haar verhaal voor Channel 12. In die periode leek het haar ook een goed idee om gewoon het contact met hun bewakers aan te gaan. Op momenten dat zij schreeuwden naar de groep, die grotendeels bestond uit oudere volwassen, zei ze tegen hen: ‘Praat jij ook zo tegen jouw oma of moeder?‘ Verder vroegen zij aan ons op wie wij hadden gestemd, waarbij wij antwoorden: ‘Niet op de partij van Netanyahu, maar op een van de oppositiepartijen. Blijkbaar deed dit antwoord hen goed, want daarna verliep het onderling contact iets beter. Het ijs was volgens mij toen wel een beetje gebroken.’ Ze hadden blijkbaar door dat wij geen tegenstanders waren van een twee-staten-oplossing.
Toenemende spanning
Toch merkte de groep gegijzelden op dat de spanning onder de terroristen op een gegeven moment toenam. Ze waren soms heel kortaf, chagrijnig en geïrriteerd. Wat de oorzaak was van hun wisselende houding, kan ze niet met zekerheid zeggen. ‘Ik vermoed de militaire aanval op Gaza door de IDF of dat het feit dat het Israëlische leger hen op de hielen zat?’ Daarbij wisselden wij steeds vaker van locatie in een van de vele ondergrondse tunnels en kamers. Op een gegeven moment raak je totaal de richting kwijt. Dat geldt ook voor de tijd. Want hoewel de tunnels beschikken over elektriciteit, wisten wij niet welke dag het was of hoe laat. De terroristen hadden alle persoonlijke bezittingen van ons afgenomen.’
Weer vrij!
Tijdens het interview gaf ze ook aan dat haar gevangenschap als gegijzelde bij haar niet leidde tot andere politieke opvattingen. Ze blijft bij het standpunt en de overtuiging dat wanneer de Palestijnen een eigen staat hebben, de mensen van Hamas zullen kalmeren. De meeste Palestijnen zijn in haar ogen en vanuit haar beleving geen extremisten.
Somber vooruitzicht
Zoals gezegd kwam Margalit Mozes vrij na een tijdelijke wapenstilstand en een deal tussen Israël en Hamas om een aantal gegijzelden uit te ruilen voor Palestijnse gevangenen. De kans dat op (korte) termijn opnieuw een dergelijke overeenkomst tot stand komt is klein. Voor de huidige groep Israëliërs, die nog steeds gevangen worden gehouden door Hamas, ziet de toekomst er somber uit. Dit wordt ook zonder meer duidelijk wanneer je luistert naar de meest recente uitspraken van de Israelische premier Netanyahu. Een pijnlijk en triest vooruitzicht voor hun familie en vrienden.
Recente reacties