Een troefkaart voor Israël op het politieke wereldtoneel?
Al weken wachten de Palestijnen in de stad Rafah in spanning af wanneer de Israel Defense Force de stad aanvalt. Hoewel de premier Netanyahu telkens aangeeft dat Israël zelf zijn militair beleid bepaalt tegen terreurorganisaties, voeren verschillende bondgenoten veel druk uit op Netanyahu en zijn oorlogskabinet om hiervan af te zien. Dit doen ze vanwege de vele Palestijnse vluchtelingen die daar verblijven in deze stad en de nabije omgeving. Maar of Netanyahu hieraan gehoor geeft, blijft een open vraag. Echter, de huidige militaire aanval van Iran kan van doorslaggevende betekenis zijn geweest. Waarom?
Doelstelling
Israël communiceert al vanaf de inval in Gaza dat zij erop uit is om de terreurbeweging Hamas op te sporen, onder druk te zetten en te vernietigen. Dit alles vanwege de veiligheid van haar eigen burgers en militairen. Hoewel het land zijn eigen beleid bepaalt, geldt op het schaakbord van de internationale politiek nog steeds de ongeschreven regel: ‘voor wat, hoort wat.’ Zeker wanneer een land door een aartsvijand is aangevallen en bedreigd wordt in haar bestaan.
Ongeschreven regel
De Israëlische premier en zijn oorlogskabinet maken hier handig gebruik van. Waarom? Het antwoord hierop is dat iedereen weet dat elk land het recht heeft om zichzelf te verdedigen bij een militaire aanval en in dergelijke situaties moet terugslaan. Een ongeschreven spelregel die zeker geldt in het Midden-Oosten met haar eigen gewoontes, ongeschreven regels en tradities. Een ongeschreven regel die al decennia lang wordt nageleefd door een land als Israël sinds haar korte bestaan in 1948.
Extra joker?
Door de nieuw ontstane situatie in het Midden-Oosten heeft Israël het recht om keihard terug te slaan, ondanks dat zoiets leidt tot een explosie van (militair) geweld in het Midden-Oosten en daarbuiten. Om een dergelijk scenario te voorkomen ten behoeve van ‘worldpeace’, kan Israël bepaalde eisen stellen die zijzelf belangrijk vindt, waaronder de vernietiging van Hamas. Hoe? Door alsnog de Rafah binnen te vallen, ondanks de bijkomende ellende voor de Palestijnse burgers. Een schrijnende situatie waarvan de aanstichter hiervan, de terreurbeweging Hamas, nog steeds niet ter verantwoording is geroepen. Integendeel, een groot aantal (Arabische) landen houdt nog steeds haar boven water en legt de schuld van alle ellende bij Israël.
Kortom, het blijft een verrassing wat Israël zal gaan doen op de korte en lange termijn. Ze heeft in dat opzicht laten zien onverwacht uit de hoek te kunnen komen.
Geef een reactie