Het groeiend antisemitisme en de Joodse Raad

Onlangs gaf de opperrabbijn Binyomin Jacobs aan dat door de televisieserie De Joodse Raad zijn kijk op deze voormalige Joodse organisatie hierdoor veranderde. Vroeger groeide hij op met ‘de leer’ dat de Joodse Raad vele tienduizenden Joden doorverwees naar de vernietigingskampen.

Schuldig?

De Joodse gemeenschap is opgevoed met de boodschap dat de Joodse Raad debet was aan het hoge aantal Nederlandse slachtoffers onder de Joden. Iets wat ook gold voor de opperrabbijn Jakobs. Echter, zijn mening over de Joodse Raad wijzigde, maar de opperrabbijn maakt wel vergelijking met de Joodse Raad en de huidige toename van het antisemitisme in Nederland. Hoe deze lijnen lopen legt hij als volgt uit.

Haat

De opperrabbijn geeft duidelijk aan dat niemand kan ontkennen dat het aantal antisemitische incidenten en dreigementen toeneemt ‘als een gek’. Heel opvallend is echter, dat veel burgemeesters in Nederland hierdoor een bepaald gedrag en houding vertonen. Want in plaats van hard op te treden tegen deze groep antisemieten, laten zij hen met rust. Maar ondertussen verwachten zij wel, eist ze min of meer, dat de Joden in Nederland zich maar gedeisd dienen te houden of zich zelfs maar moeten aanpassen.

Nooit genoeg

Dit beleid uit zich onder andere in bijvoorbeeld het afgelasten van Joodse activiteiten, evenementen en initiatieven binnen de Nederlandse samenleving. Een werkwijze die duidelijk zichtbaar maakt dat, zoals de heer Jacobs het benoemd, een beleid voert van ‘pappen en nathouden’ door de Nederlandse overheid en het merendeel van haar gezagsdragers. Alleen, een dergelijke houding en werkwijze houdt het sterk toenemend antisemitisme niet tegen. Eerder is het een stimulans voor deze groep mensen en pro-Palestijnse organisaties om nog harder te roepen, in nog fellere bewoordingen om de ‘grenzen’ van het toelaatbare nog verder open te rekken.

Wegkijken

Een pijnlijke en veelzeggende ontwikkeling die deels vergelijkbaar is met het gedachtegoed, de houding en de werkwijze van de Joodse Raad. Want de huidige houding, gedrag en werkwijze van de Nederlandse overheid en haar gezagsdragers laten zien dat zij liever een oogje dichtknijpen, de andere kant opkijken en net doen alsof het er niet is. Een houding en gedrag gebaseerd op angst. Maar angst voor wat en waarvoor?

Grenzen

Maar het is vreemd dat de overheid en haar gezagsdragers angstig en bang zijn. Hebben zij een naam hoog te houden? Zijn zij bang voor kreten als racisme, institutionele discriminatie, vrijheid van meningsuiting of voor termen als fascistenstaat, democratisch rechtsstaat. Daar lijkt het wel op, maar de taak van de Nederlandse staat is om orde te houden en dat alle groepen mensen in Nederland zich niet alleen veilig voelen, maar ook veilig op straat kunnen lopen.

Afstel is uitstel

Door de oorlog in Gaza worden soms extra maatregelen genomen, maar steeds vaker is zichtbaar dat de overheid Joods gerelateerde activiteiten, bezigheden en uitingen stil legt en zelfs afblaast. Enkel en alleen vanwege de steeds groeiende antisemitische uitingen tegen de Joodse gemeenschap in Nederland. Deze houding doet mij juist denken aan de Joodse Raad, want zij hadden geen oog voor de realiteit. Kortom, laat de Nederlandse overheid haar gedrag veranderen door in plaats van Joods gerelateerde activiteiten, bezigheden en initiatieven stil te leggen, deze juist door te laten gaan in plaats van deze stil te leggen.

Deel dit artikel