Vrienden voor het leven?

Maar waar het omdraait is de vraag: ‘In hoeverre mag je als vrienden elkaar aanspreken op kernpunten en waarden als bijvoorbeeld: betrouwbaarheid, integriteit en verantwoording?’

Waarom stel ik bovenstaande vraag? Het antwoord hierop is dat veel Joden in het buitenland, zowel in Europa als in Amerika, niet aan de indruk ontkomen dat Netanyahu bezig is om de alom gerespecteerde rechterlijke macht te beroven van haar kwaliteit en in het bijzonder haar onafhankelijkheid. Hierin klinkt niet alleen de stem door van verschillende bevriende staatshoofden en regeringsleiders, maar bovenal de stem van vele tienduizenden Joden vanuit heel de wereld.

Hoe dat zo? Velen van hen ontkomen niet aan de indruk dat juist wanneer bevriende relaties en goede vrienden de Israëlische regering adviseren om wijs, tactvol en verstandig te handelen, de premier van Israël, Netanyahu, juist plankgas geeft om de huidige politieke hobbels en valkuilen te beslechten.  Van belang hierbij is dat niet alleen de seculiere Joden in het buitenland gekant zijn tegen de huidige politieke voorstellen van de huidige Israëlische regering. Integendeel, ook de conservatieve en modern-orthodoxe Joden in diaspora laten hun stem horen door zich publiekelijk uit te spreken tegen de huidige gang van zaken. Helaas, de reactie vanuit de regering, bij monde van de minister van diaspora en antisemitisme luidt: ‘Bemoeien jullie je met jullie eigen zaken!‘

Een dergelijke reactie is op zich niet vreemd wanneer het buitenland zich bemoeit met het bestaan van Israël. Alleen, het gaat hier niet om haar eigen onafhankelijkheid, de hoofdstad Jeruzalem, de veiligheid van haar eigen burgers of haar strijd tegen terreuraanslagen.

Israël is sowieso niet langer meer kwetsbaar. Haar leger is zeer gerespecteerd en geldt als een van de beste in de wereld. Het is een land dat zijn militaire en civiele kennis en kunde over de gehele wereld exporteert.

Echter, de grootste bedreiging waar de staat Israël en haar burgers vandaag de dag mee geconfronteerd worden, is de aantasting van het fundament van haar democratische rechtssysteem. Een aanslag op het democratisch bestaan van Israël dat wordt ondermijnd door haar meest religieus-nationalistische regering, sinds het bestaan van de staat Israël. Betekent dit dat Joden in diaspora maar hun mond moeten houden omdat de premier en zijn ministers dat vinden? Dat lijkt mij niet, want goede vrienden zijn geen ja-knikkers en (h)echte vriendschap bestaat niet uit het mijden van scherpe discussies en het negeren van wijze adviezen.